ประกายดาวส่องใจ

พันโท นายแพทย์ หม่อมหลวง กองพล ราชภักดีโยธิน บุตรชายคนโตผู้สง่างามวัย 37 ปี ที่สืบทอดสายเลือดชายชาติทหารของราชสกุลไว้ได้อย่างดี บุคลิกภายนอกสำหรับผู้คนที่ไม่สนิทชิดเชื้อ เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กำยำและดุดันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ดวงตาเข้มแลลึกเป็นนิจ หากสำหรับ หนูดาว ประกายดาว รักษพัฒน์ น้องสาวบุญธรรมตัวน้อยๆ ผู้เติบโตมาท่ามกลางความเอาใจใส่และดูแลของเขาดุจลูกสาวตามสายตาของบุคคลภายนอกที่มองมา ด้วยความต่างของช่วงวัย และขนาดรูปร่างที่เธอนั้นเพรียวบางกะทัดรัดเมื่อยืนกับเขา และเธอก็เห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนดี พร้อมให้ความไว้วางใจ และเคารพรักมากมายตั้งแต่วัยเยาว์ โดยไม่รู้ตนเองสักนิดเลยว่า เสน่ห์แสนอ่อนหวาน กิริยาเรียบร้อยน่ารัก กำลังจะทำให้พี่ชายที่แสนดี กลายเป็นสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่คอยเวลาจะได้จับแม่กระต่ายน้อยแสนสวยมาไว้ในอุ้งมือ

............

“รังเกียจพี่พลไหมคะ?” เสียงเขาพร่าแหบถามเบาๆ ก่อนหันกดปลายจมูกโด่งกับแก้มเธอฟอดใหญ่ เขาได้คำตอบเป็นอาการส่ายหน้าไปมาและกอดเขาไว้เป็นหลักแทน “อย่าจูบกับใครหรือให้ใครกอด นอกจากพี่นะคะ หนูดาว...พี่ขอ”
“ค่ะ” เสียงใสอู้อี้ตอบเพราะเธอซุกใบหน้าและร่างแสนบางอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวโตหนาอย่างขัดเขิน ไม่เข้าใจความรู้สึกเมื่อครู่นัก หากไม่ได้ไร้เดียงสาจนเกินไปที่จะไม่รู้ว่าเมื่อครู่เป็นการจูบกันแบบชายหญิง เพราะเธอก็อ่านหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นที่มีฉากรักเร่าร้อนเหมือนเพื่อนๆ ในห้องเรียนเช่นกัน
กองพลพยายามระงับความต้องการที่มากกว่าจูบให้สงบไว้ ไม่อยากรังแกเด็กสาวแสนสวยที่ดูแลมาตั้งแต่ตัวเท่าตุ๊กตากับมือจนเติบโตมาได้ดีขนาดนี้ เขาคลายอ้อมแขนและก้มลงมองเด็กสาวตัวน้อยที่ใบหน้าแดงซ่านกว่าปกติลามถึงใบหูหรืออาจจะทั่วร่างเลยก็ได้ เห็นแล้วก็ยิ้มอย่างชอบใจ จนต้องก้มลงจูบกระหม่อมทุยและขมับทั้งสองไปเบาๆ ก่อนจะย่อกายลงช้อนอุ้มเธอขึ้นในวงแขน
“ว้าย!” คนถูกอุ้มร้องตกใจ รีบอ้าแขนไปกอดรอบลำคอแกร่งไว้เป็นหลัก เบิกตาโตสบกับดวงตาคมนั้นนิ่ง อย่างมีคำถามแต่เขาก็ยิ้มให้และเอื้อมมือไปหยิบถ้วยใส่ถุงชามาพร้อมๆ กับอุ้มเธอไปวางที่เตียงนอน
“พี่พลจูบหนูดาวทำไมคะ” เมื่อไม่เข้าใจ เธอก็ถามออกไปตรงๆ ดีกว่า อย่างไรเสียเขาก็เป็นพี่ชายแสนดีของเธอเสมอมา
คนต้องตอบหันไปยิ้มให้เด็กสาวเบาบาง ไม่ลืมวางถุงชาไปประคบให้จนเธอต้องยอมหลับตาลง นอนหนุนหมอนนิ่งๆ แต่ก็ไม่วายทำปากยื่นมาให้จนเขาก้มลงจุ๊บไปที นั่นเองเธอถึงรีบเม้มริมฝีปากเสียจนเขาได้แต่หัวเราะในลำคอ
“พี่พล...รอหนูดาวโตมาหลายปีล่ะ...” บอกแล้วก็ทำให้เธอสะดุ้งก่อนจะพยายามลุก แต่เขาใช้มือกดไหล่ไว้ “นอนต่อไปค่ะ...”
“หนูดาวจะไปนอนกับคุณแม่ค่ะ”
“คุณแม่หลับแล้ว คุณพ่อก็นอนอยู่จะไปกวนพวกท่านทำไม พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ”
“พี่พลจูบไปแล้วไงคะ!”
เขานิ่งไปเมื่อเธอขืนตัวลุกนั่งจนได้ และมือเรียวทั้งสองก็จับถุงชาออกมาถือไว้แล้วสบตากับเขา “พี่หยุดแล้วประคบตาให้หนูดาวแล้ว...หรือหนูดาวอยากต่อจากจูบเมื่อกี้ พี่ก็พร้อมมากๆ เลยค่ะ”
“ว้าย!” เธอร้องทันทีที่พี่ชายลุกยืนข้างเตียงแล้วปลดสายชุดนอนออก ทำให้เธอรีบนอนลงแล้วนำถุงชาประคบตาตามเดิมจนได้ยินเขาหัวเราะในลำคอ...


** นิยายเรื่องนี้หมดสัญญากับทางสำนักพิมพ์แสนรัก (ไลต์ ออฟ เลิฟ) เนื้อหาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ นักเขียนนำมาจัดหน้ารูปเล่มวางอาร์ตเวิร์คใหม่ และลงขาย E-book เอง **