รักซึมใจ

หนึ่งคนรักจนหมดหัวใจ
ทว่าอีกคนซึนเกินไปจนไม่รู้หัวใจตัวเอง

"ได้ข่าวว่ามีคนมาจีบ?"
"เอ่อ คุณพี่ดินรู้ได้ยังไงคะ"
"ใคร..."
"รุ่นพี่คณะวิศวะค่ะ"
"แล้วยังไงต่อ"
"เขามาขอเบอร์ค่ะแต่บัวบอกว่าพ่อดุให้ไม่ได้"
"พ่อ?" ถึงตรงนี้คนฟังถึงกลับงุนงง
"ใช่ค่ะ บัวบอกเขาว่าคุณพี่ดินเป็นพ่อ"
คนฟังแอบตกใจ เขากับเธออายุห่างกันสิบปี แต่นี่เธอกลับไปบอกไอ้ผู้ชายคนนั้นว่าเป็นพ่อเนี้ยนะ
เด็กคนนี้แอบด่าเขาแก่ใช่ไหมวะ ปฐพีบ่นในใจ "บอกว่าเป็นพี่ก็ได้มั้ง"
"พ่อน่ะถูกแล้วค่ะ" หญิงสาวยังยืนยันคำเดิม ใบหน้าหวานยิ้มเต็มแก้ม
"ถูกยังไง นี่เธอกำลัง...พี่แก่ขนาดนั้นเลยรึไง"
"ไม่ได้พูดสักหน่อย"
"ก็เธอไปบอกไอ้คนนั้นว่าพี่เป็นพ่อ" ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งโมโห
"พ่อค่ะ..." สาวน้อยยิ้มจนตาหยีแล้วเขย่งส้นเท้าให้ใบหน้าเข้าไปใกล้หนุ่มหล่อมากขึ้นจนเห็นแก้มใสชัดเจน และเขาก็ไม่คิดหลบเลี่ยง "พ่อทูนหัวไง"
"ฮะ!" นี่มันไม่หนักกว่าเดิมรึไง ก็ในเมื่อพ่อทูนหัวมันหมายถึง...ผัว
"ได้ผลนะคะ พี่เขาเลิกยุ่งแล้วเดินหนีไปเลย"
บัวหอมกลับมายืนในท่าปกติ แต่มีหนึ่งคนที่ไม่ปกติเพราะเกิดอาการนิ่งอึ้งไปสักพัก ทว่าเสียงพูดของเธอก็ดึงสติของเขากลับมา
"อะ เอ่อ อืม ดีแล้วล่ะ คราวหลังใครมาจีบก็อ้างไปแบบนั้น"


นิยายรักฟีลกู้ด น้ำเน่าสไตล์ลมพัดมาอีกแล้วค่ะ
ฝากมิตรรักนักอ่านทุกท่านเอ็นดูด้วยนะคะ
ซื้อผ่านหน้าเว็บถูกกว่านร้า
กรุณาโหลดทดลองก่อนสั่งซื้อค่ะ