แสนรัก

"กลับบ้าน!"น้ำเสียงเข้มเอ่ยบอกก่อนจะรีบเปิดประตูรถกระบะพร้อมเสียงปิดดังลั่น จนเจ้าตัวสะดุ้งเฮือกก่อนจะรีบไปขึ้นรถตามที่ชายหนุ่มบอก เขาเห็นทุกอย่างที่กรชิตกับทำหล่อนรอยยิ้มของเธอที่ส่งมาให้กรชิตยิ่งมองเขาก็ยิ่งไม่พอใจ รอยยิ้มของเธอควรมีให้แค่เขาคนเดียวเท่านั้น
"คุณแสนขับช้าๆ หน่อยสิคะ!"เมื่อแรงโทสะของพันแสนเผยออกมาเขาก็ยิ่งเหยียบคันเร่งเร็วกว่าเดิมจนหญิงสาวกลัวไม่น้อย
"หึ! กลัวรึไงพอเป็นฉันเธอก็เอาแต่กลัวสินะ!"น้ำเสียงดังขึ้นมาจนวาดรักษ์อดสะดุ้งไม่ได้
"คุณแสนไม่พอใจรักษ์ใช่ไหมค่ะ คุณก็รู้ว่าคุณกรแกล้งรักษ์เฉยๆ!"ถ้าเป็นเรื่องเมื่อกี้เธอไม่ได้ทอดสะพานให้เขาเสียหน่อย
"สนิทกับมันถึงขั้นหยอกล้อกันได้ด้วยรึไงวาดรักษ์ เธอมันซื่อบื้อที่สุดฉันจะพูดกับเธอยังไงดีผู้ชายอะ อยู่ห่างๆ หน่อยไม่ได้รึไงไม่ใช่ใครก็จะรีบเข้าใกล้ไปหมดหรือว่าฉันเลี้ยงเธอไม่ดีพอถึงอยากได้ผู้ปกครองคนใหม่! พอเป็นฉันผลักไสบอกว่าไม่เคยคิดนอกใจแต่การกระทำมันไม่ใช่เธอเป็นคู่หมั้นฉันนะวาดรักษ์ รักษาระยะห่างกับผู้ชายหน่อยจะตายรึไง"ผู้หญิงคนนี้เขาไม่เคยเข้าใจสักนิดว่าคิดอะไรอยู่ เขาทั้งดีทั้งรวยขนาดนี้วาดรักษ์ยังออกห่างแต่ทำไมพอเป็นคนอื่นหญิงสาวถึงไม่ทำแบบที่ทำกับเขาบ้าง
"คุณแสนเห็นรักษ์เป็นแบบนั้นหรือค่ะ?"หญิงสาวได้ยินคำพูดของชายหนุ่มก็รู้สึกสะอึกไม่น้อย เธอไม่เคยทำตัวอย่างที่เขาว่าเสียหน่อยแต่ในสายตาของเขาคงเห็นเธอเป็นแบบนั้นสินะ เรื่องที่ยอมหมั้นกับเขาเพราะอยากเรียนเธอรู้ว่ามันดูเอาเปรียบเขา แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะเอาเงินเขามาฟรีๆ ยังไงก็ต้องหามาคืนให้เขาแน่นอน