วิวาห์ริษยา

"ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้นะน้องปัด"
พูดพลางหันหน้าไปทางอื่น ไม่แม้แต่จะชายตาแลปัทมาที่ยืนแก้ผ้าต่อหน้าเขาสักนิด
"ทำไมคะ รังเกียจปัดหรอ!"
มือน้อยที่กำลังจะปลดตะขอชุดชั้นในหยุดชะงัก มองพยัคฆ์ที่ทำท่ารังเกียจเธอแล้ว ได้แต่รู้สึกเจ็บจี๊ดในหัวใจ
"ไม่ใช่รังเกียจ แต่มันไม่เหมาะ"
"ต้องเป็นนังนิสาใช่ไหม พี่หมอถึงจะมองว่าเหมาะ"
"อย่าพาลน้องปัด น้องสาเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย"
พยัคฆ์หันหน้ามาจ้องปัทมาอย่างไม่สบอารมณ์ ยิ่งทำให้ปัทมาเจ็บซ้ำใจมากขึ้นไปอีก ที่เขานั้นปกป้องนิสาจนออกนอกหน้า
"ทำไมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อพี่หมอยังรักมันไม่เคยลืมมัน"
แม้เธอจะพยายามทำตัวดีขนาดไหน แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่พยัคฆ์จะลืมคนรักอย่างนิสา
"ใช่ พี่รักน้องสา"
พยัคฆ์ยอมรับเสียงหนักแน่นไม่ปฏิเสธ พลางหยิบเสื้อคุมมาคุมร่างที่เกือบเปือยของปัทมาไปด้วย
"และน้องปัดก็ไม่ควรจะโทษน้องสา เพราะเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะความอิจฉาริษยาของน้องปัดเองล้วนๆ"
"ปัดไม่ได้อิจฉา ทำไมพี่หมอถึงไม่เชื่อปัดว่าปัดรักพี่หมอจริงๆ"
เขากล่าวหาว่าเธอแย่งเขามาจากนิสาเพราะความอิจฉาริษยา ทั้งที่เธอนั้นรักเขาด้วยความบริสุทธิ์ใจ!
"น้องปัดก็แค่ขาดความอบอุ่น อิจฉาที่น้องสามีแต่คนรัก เลยอยากจะแต่งงานกับพี่ เพื่อต้องการจะทำให้น้องสาเสียใจก็เท่านั้น อย่าโกหกตัวเองว่าเรารักพี่เลย"
พยัคฆ์พยายามเตือนสติปัทมา ไม่ปักใจเชื่อคำพูดของเธอ เพราะรู้ว่าที่เธอทำไปทั้งหมดเป็นแค่การอยากเอาชนะนิสาก็เท่านั้น
"ทำไมปัดต้องอิจฉามัน! เป็นมันซะอีกที่อิจฉาปัด รู้ทั้งรู้ว่าปัดรักพี่ แต่มันก็ยังมาอ่อยจนพี่หมอหลงมันหัวปักหัวปำ!" "น้องสาไม่ได้อ่อยอะไรพี่ทั้งนั้นแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว และใส่เสื้อผ้าดีๆซะมันดูทุเรศ"

#นิยายเรื่องนี้คือตอนพิเศษของเรื่องเก่าไรท์เองและจะไปต่อยอดเป็นภาคที่สองให้ค่ะ(ตอนพิเศษของเรื่องลวงรัก เพราะในอีบุ๊คไรท์ยังไม่ได้ลงโทษรสรินกับสามีนาง เลยเสริมเรื่องให้โดยมีชีวิตปัทมาและพยัคฆ์แทรกเข้ามาให้ได้อ่านจะได้ไม่เบื่อกัน) และสำหรับใครที่ยังไม่ได้ซื้อเรื่องเก่าไรท์ก็ไม่เป็นไรค่ะ สามารถเข้าใจตัวละครได้เช่นกัน สุดท้ายนี้ไรท์ก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ