นางหาว่าข้าเป็นโจรป่า

บุรุษปริศนา 5 คน นำโดย เพ่ยอิงโย่ว ออกตามล่าเสือร้ายเป็นแรมคืน ต้องมาเจอเข้ากับสาวงามนิสัยประหลาด ผู้ร่ำไห้ให้กับสรรพสัตว์ที่โดนทำร้าย แต่ด้วยจุดมุ่งหมายที่จะทำตามคำสั่งเสียของบิดา นางผู้มีนามว่าซู่อาอินจึงต้องหาทางหนี จากบุรุษโจรป่าเหล่านี้เพื่อไปหาแม่ทัพปราบอุดร หากแต่การหนีจากพวกเขานั้นหาเป็นสิ่งที่ง่ายไม่ เรื่องราววุ่นวายในชีวิตของนางจึงเริ่มต้นขึ้น

“ปากของเจ้ามีรสหอมหวานเหมือนน้ำหวานในเกสรบุปผาเสียจริง”เพ่ยอิงโย่วกล่าวหลังจากปล่อยให้นางเป็นอิสระ อีกทั้งยังใช้นิ้วปาดริมฝีปากของตนด้วยความพึงใจ