หนุ่มบาร์โฮสผู้ร้อนรัก

"เขา" ลำบากจึงจำเป็นของทิ้งศักดิ์ศรี
"เธอ" เจ็บปวดจึงต้องมาปลดปล่อยเพื่อลืมมัน
"เขาและเธอ" ถูกโชคชะตานำพาให้มาพบกันอีกครั้งแต่คนละสถานะ


“สบายดีนะ คุณวัล”เขาพูดทักวัลลิยาเป็นภาษาไทย วัลลิยานิ่งพูดไม่ออก เหงื่อเธอไหลซึมหลัง โวฟลุกขึ้นเดินอ้อมมาคร่อมเก้าอี้ตัวที่เธอนั่งจากด้านหลังแล้วกระซิบไปที่ข้ามหูของเธอว่า

“ดีใจจังที่เจอคุณอีก” วัลลิยาได้แต่ตัวแข็งแล้วรีบเรียกสติกลับมา ก่อนจะพูดกลับว่า

“ฉันไม่รู้จักคุณค่ะ คุณเป็นใครมาจากไหน ฉันอยู่ทีตรุกีมาหลายสิบปีแล้วไม่เคยไปกลับเมืองไทยเลย จะรู้จักคุณได้ยังไงค่ะ คุณโวฟ!!” วัลลิยาร่ายยาวพร้อมกับรีบลุกขึ้นแล้วดันเขาออกอย่างร้อนรน แล้วหันหลังอย่างอายเมื่อมานึกถึงคำพูดตัวเองตอนท้ายที่เอ่ยชื่อเขาออกไปอย่างลืมตัว

“ในออฟฟิศนี่ไม่มีใครรู้จักชื่อนี้ของผมเลยนะ คุณวัลลิยา” เขาเดินกลับมานั่งที่เดิมแบบไม่อะไรเกิดขึ้นเพราะเขาเห็นเคียร่ากำลังเดินเข้ามา วัลลิยายังคงยืนงงๆตกใจอยู่




ห้ามดัดแปลงลอกเลียนแบบโดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด