โซ่รักราคีพิศวาส

“อย่าทำอะไรน้าของฉันเลยนะคะ ฉันขอร้อง”
“ทำไมคุณถึงคิดว่าผมจะทำ” หรี่ตาจ้องมองใบหน้างามนิ่ง ๆ
“คุณนิ่งเกินไป คุณทำเหมือนไม่โกรธน้าพิณ คุณ…”
“มันขึ้นอยู่กับคุณไง” ลลิสาพูดยังไม่ทันจบ เสียงเข้มก็พูดแทรกขึ้นมา ดวงตาคู่คมเปล่งประกายระยับแฝงเล่ห์กล ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
“ถ้าคุณแค้นน้าของฉัน อยากฆ่าน้าของฉัน ได้โปรดปล่อยน้าของฉันไป และให้มาทำฉันแทน”

++++++++++++++
“มีอะไรจะคุยกับฉันคะ คุยให้จบวันนี้ และอย่ามายุ่งวุ่นวายกับครอบครัวของฉันอีก”
“น้องเพลงเป็นลูกของผม” ในเมื่อลลิสาเปิดโอกาสให้เขาได้คุย เขาก็จะไม่ทำให้เวลาเสียเปล่า
“น้องเพลงเป็นลูกของฉันกับสามี”
“ไอ้วิรากรน่ะเหรอ” ปภานันเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงเข้มแฝงไปด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด
“ใช่ค่ะ ฉันแต่งงานกับพี่กร เราอยู่กันแบบเงียบ ๆ เพราะฉันไม่ชอบเมืองกรุง”
“ผมไม่เชื่อ” ปภานันไม่เชื่อ และไม่ยอมรับ
“ฉันมีหลักฐานการแต่งงาน มีพยานความรักระหว่างเราก็คือน้องเพลง”
“ผมจะตรวจดีเอ็นเอน้องเพลง” เขามั่นใจว่าน้องเพลงเป็นลูกของเขา ใบหน้าของเด็กเหมือนเขามาก มันเป็นไปได้ยากที่น้องเพลงจะเป็นลูกของวิรากร
“เอาเลยค่ะ แต่ต้องถามพ่อของน้องเพลงด้วยนะคะว่าเขาจะยอมมั้ย”
“ผมจะไม่ยอมให้คุณเอาลูกของผมไปให้คนอื่นเป็นพ่อ จำไว้ลลิสา” ปภานันโกรธและโมโหมาก เขาระงับอารมณ์ตัวเองไว้สุดกำลัง ลลิสายังคงยืนยันว่าน้องเพลงไม่ใช่ลูกของเขา เธอทำแบบนี้เท่ากับว่าเธอตั้งใจปิดบัง และพรากลูกไปจากเขา

+++++++++++++++
เนื้อหาอาจไม่ตรงตามที่อัปลงในเว็บนิยาย เพราะเป็นฉบับรีไรท์ ขอฝากนิยายเรื่อง โซ่รักราคีพิศวาส ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ