คุณไม่ใช่สามีผม

ผมถูกรถชนและความจำบางส่วนก็ขาดหายไป
แถมทันทีที่รู้สึกตัวยังต้องช็อกซ้ำเมื่อรู้ว่าคนข้างๆ ที่อยู่เฝ้ามาตลอดหลายวันคือ..สามี


ตุลย์ยืนมองเตียงนอนภายในห้องแล้วกะพริบตาปริบๆ หันซ้ายหันขวาหามุมอื่นที่สามารถจะทิ้งตัวนอนในคืนนี้ได้ นั่นเพราะรู้สึกประหม่ากับการนอนเตียงเดียวกับปริญญ์อย่างบอกไม่ถูก
พรึบ!
ขณะที่ตุลย์กำลังยืนเหม่ออยู่นั้น จู่ๆ ปริญญ์ก็ปิดไฟในห้องเหลือไว้เพียงแค่โคมไฟตรงหัวเตียงนอนเพียงสองดวง นั่งทำให้ตุลย์ถึงกับสะดุ้งบรรยากาศตอนนี้ก็ดูสลัวๆ (น่าเสียตัว) อย่างบอกไม่ถูก อีกคนกำลังขาสั่นทว่าอีกคนที่ตอนนี้ก้าวขึ้นเตียงไปแล้วก็ตบเตียงแปะๆ เรียกให้คนที่ยืนอยู่ลงไปนอนด้วยกัน
“ดึกแล้ว นอนกันเถอะ”
“นอนจริงๆ ใช่ไหมครับ” คำถามซื่อๆ ดังมาจากตุลย์ทำเอาปริญญ์กลั้นขำแทบไม่ทัน
“ถ้านายไม่อยากนอนพี่ก็ทำให้ได้นะ”
“นอนครับ ผมง่วงมากแล้ว” พูดจบตุลย์ก็หาวหวอดๆ เป็นหลักฐานว่าตอนนี้เขานั้นง่วงมากแค่ไหน ปริญญ์ลอบยิ้มก่อนจะกวักมือเรียกอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้อีกฝ่ายก็ยอมทำตามราวกับถูกเป่ามนต์ใส่
เมื่อขึ้นไปนอนบนเตียงได้ ปริญญ์ก็ห่มผ้าห่มให้ตุลย์เสร็จสรรพ ปกติเขาไม่ใช่พวกชอบเทคแคร์ใครแบบนี้เท่าไหร่ แต่ตอนนี้ต้องทำแต้มเพื่อให้ตุลย์ไว้ใจและเชื่อว่าเขาคือคนรักจริงๆ แม้บางอย่างจะดูขัดไปบ้างแต่กลับไม่ได้ทำให้เขาอึดอัดอย่างที่คิด
แม้จะได้ชื่อว่าเป็นคนรักกันแต่เพราะความทรงจำส่วนนั้นมันขาดหายไป ทำให้ตุลย์ค่อนข้างเว้นระยะห่างกับปริญญ์พอสมควร ก่อนนอนยังตั้งการ์ดพร้อมรับหากเกิดเรื่องไม่คาดฝัน แต่ทว่าเมื่อหลับลึกจากความอ่อนเพลียกลับขยับตัวเข้าไปหาปริญญ์อย่างลืมตัว
ส่วนคนที่ยังนอนไม่หลับก็ออกอาการตัวแข็งทื่อ นั่นเพราะเขาไม่ได้นอนร่วมเตียงกับใครมานานแล้ว และหากเอาเรื่องจริงมาพูดเขากับตุลย์ก็พึ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่วัน เขากลับกุเรื่องเป็นตุเป็นตะจนอีกฝ่ายเชื่อสนิทใจว่าเป็นคนรัก

** พบคนกะล่อนขี้โมเมแล้วหนึ่งค่ะ คุณปริญญ์ของเรานั้นน่ารักนะคะแต่เพราะมีความจำเป็นเลยต้องโกหกตุลย์ไปแบบนั้น
*** ส่วนคนความจำหายไปบางเวลาของตุลย์ก็เหมือนลูกแกะน้อยในมือสิงโตเจ้าป่าอย่างปริญญ์นั่นเอง คู่นี้เขาจะรักกันยังไง ใครกันคือคนร้ายที่ทำร้ายตุลย์จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ตามอ่านกันได้ค่า