หลงใหลจนหลงรัก

“ เสียใจไปทำไมผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก…”
“ ………”
ธิวารีบลุกขึ้นยกมือปาดน้ำตาเหลือบมองไปยังผู้ชายร่างสูงที่เป็นนักศึกษาเช่นกัน กำลังเดินลงมาด้วยท่าทางที่เอามือล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง ก่อนที่จากนั้นเค้าจะมายืนหยุดตรงหน้าเธอแล้วมองเธอด้วยสายตาที่แสนจะเย็นชา
“ นายเป็นใคร….”
“ ฉันเป็นแฟนของผู้หญิงที่เข้าไปนอนกับแฟนเธอ…”
“ อะไรนะ…” พอได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกใจ
“ แล้ว…..นายยอมให้เธอทำแบบนั้นด้วยงั้นเหรอ ”
“ ก็ทำไงได้ผู้หญิงมันร่านเอง…”
เค้าตอบด้วยสีหน้าเย้ยหยัน ก่อนจะเริ่มก้าวขาเข้ามาหาเธอใกล้ๆจนธิวาต้องถอยหลังหนีไปซะจนตัวเธอติดกับกำแพง
“ เธอน่ะ….”
“ อยากเอาคืนไหมล่ะ…” เค้ายกมือขึ้นมายันเข้ากับผนังกำแพงขวางเธอเอาไว้
“ มะ...ไม่ ” เธอตอบอย่างตะกุกตะกัก
“ น่าเสียดายนะที่เธอคิดแบบนั้น..”
“ ทำไมล่ะ..”
“ ถามใจเธอสิว่าแฟนเธอน่ะยังน่าให้อภัยอยู่ไหม..”
“ แล้วนายล่ะ…”
“ ฉันไม่เคยปล่อยให้คนที่หักหลังฉันมีความสุขอยู่แล้ว…”
เธอเงียบไปเมื่อได้ยินคำตอบนั้นจากเค้า ธิวายืนนิ่งไปพักแต่แล้วเธอก็ต้องรีบหันไปมองทางประตูทางออกบันไดหนีไฟเมื่อได้ยินเสียงแฟนหนุ่มของเธอกับผู้หญิงอีกคนเดินมาด้วยกันเสียงหลังบานประตูนั้นทำเอาเธอถึงกับหัวใจสั่นไหวเมื่อได้ยินบทสนทนาที่นัดกันไปเที่ยวคืนวันเสาร์นี้ก็คือวันพรุ่งนี้ ธิวาน้ำตาไหลรินเมื่อเธอได้ยินเสียงของธามที่ดูมีความสุขดีต่างจากเวลาอยู่กับเธอที่ดูเหมือนเหนื่อยหน่ายอยู่ตลอดเวลา
“ คิดได้เมื่อไหร่ก็โทรมาหาฉันแล้วกัน…” เค้าเดินเข้ามาหาเธอแล้วจับมือเธอขึ้นมาแบออกก่อนจะวางกระดาษที่เขียนเบอร์โทรเอาไว้แล้วกำมือเธอก่อนจะเปลี่ยนเป็นยกมือขึ้นมาเกลี่ยเช็ดน้ำตาออกจากหน้าเธอด้วยนิ้วเรียวของตัวเอง
“ น้ำตาเธอมีค่าสำหรับคนแบบนั้นรึไง…”
“ นายไม่เสียใจเหรอ…”
“ ฉันรู้มานานและก็ชินกับมันแล้วล่ะ..”
“ นายทำไมถึงไม่ห้ามเธอล่ะ..”
“ ฉันจับได้รอบแรกเมื่อสามเดือนก่อน เธอบอกกับฉันว่าจะเลิกทำ แต่อีกเดือนต่อมาเธอก็ทำเหมือนเดิมอีกแล้วก็กับคนเดิม ฉันเห็นว่ามันคงยากที่จะแยกทั้งคู่ออกจากกัน นอกจากจะส่งให้ไปอยู่ด้วยกันซะเลยจะได้จบๆไป…”
“ ฉันต้องทำยังไงถึงจะเข้มแข็ง…”
“ อยากให้ฉันช่วยไหมล่ะ…”
“ อืม…” เธอพยักหน้าตอบรับเค้าไป
“ ถ้างั้นพรุ่งนี้เธอไปกับฉันเราจะไปด้วยกัน…”
“ ไปไหน….”
“ เดี่ยวพรุ่งนี้ก็รู้เอง….”