เพลิงเวรี

~~จะร้องไห้ทำไม!~~ น้ำเสียงเข้มดังขึ้นทำให้หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มที่เดินเข้ามา แต่ท่าทางและสายตาเขากลับเปลี่ยนไปราวเป็นคนละคน

"พี่รัน..." ร่างบางเอ่ยออกมาเบาๆ สายตาเขายังคงจ้องมองเธอแต่ครั้งนี้กลับมองร่างเธอด้วยสายตาที่เหยียดหยามจนเธอรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ

"ฉันถามว่าเธอร้องไห้ทำไม เสียใจหรอที่เสียพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่พึ่งรู้จักกันได้ไม่นาน" คำพูดที่ตอกย้ำจิตใจทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมาอีกครั้งเพราะรู้สึกผิดกับตัวเอง

"มันไม่ควรเกิดขึ้น ฮึกกกก นาอยากกลับโรงแรม" น้ำเสียงสั่นคลอเอ่ยบอกกับเขา ร่างหนาเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลงบนเตียงพร้อมเชยคางเธอขึ้นมามอง

"เท่าไหร่..." เขาเอ่ยถามสั้นๆ แต่พาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบก่อนจะถามเขากลับ

"หมายความว่าไง" มีนาเอ่ยถามหัวใจเริ่มรู้สึกหน่วงจนเจ็บขึ้นมา เขามองเธอสายตาแข็งกร้าวพร้อมเอ่ยคำพูดอีกครั้ง

"ค่าตัวเธอ...จะเอาเท่าไหร่ หนึ่งแสนหรือสองแสนดี" คำถามจากปากเขาทำให้หญิงสาวหูดับไปชั่วขณะ ทำไมตอนนี้เขากลับกลายเป็นผู้ชายที่เธอแทบไม่เคยรู้จักเลย

"พี่รัน..." ร่างบางเอ่ยเรียกชื่อเขาอีกครั้งที่เต็มไปด้วยความผิดหวังจากชายตรงหน้าที่ตีค่าเธอด้วยเงินตรา

"เลิกเรียกฉันแบบนี้ได้แล้ว ฉันฟังทีไรโครตเสนียดหูเลยรู้ไหม ตกลงจะเอาเท่าไหร่แต่ฉันว่าหนึ่งหมื่นสำหรับผู้หญิงอย่างเธอมันยังแพงไปด้วยซ้ำ"

~~~เพี้ยะ~~ ฝ่ามือบางตบลงบนใบหน้าของชายตรงหน้าจนหันไปตามแรงมือ เขาดันกระพุงแก้มตัวเองก่อนจะจ้องเธอด้วยสายตาที่เกลียดชัง

"เลว!!!...." หญิงสาวเอ่ยคำด่าทอกับชายหนุ่มเธอรู้สึกผิดที่เชื่อใจเขาจนเรื่องมันมาถึงตอนนี้ ถ้าจะโทษก็คงจะต้องเป็นเธอที่ใจง่ายยอมเขามากเกินไป

"ฉันเลวได้มากกว่าที่เธอคิดมีนา...นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั่น" เขาเอ่ยก่อนจะลุกออกไปจากห้องทิ้งให้เธอจมอยู่กับความรู้สึกผิดและโกรธร้องไห้ไว้คนเดียว