มณีอินทร์ : MANEE INDRA เล่ม 2 (จบ)

องค์หญิงแห่งต้าหยวนส่งรอยยิ้มอันสวยงามบาดใจในยามเช้าทันทีที่เห็นองค์ชายอังคียืนจับบังเหียนของบาตู ม้าที่เธอตั้งชื่อให้เป็นม้าพิเศษประจำตัวเขา
“ท่านมีธุระอันใดที่นี่หรือ..องค์ชายของข้า” น้ำเสียงใสกังวานบาดลึกเข้าไปในหัวใจเจ้าชายหนุ่มที่เพียรคิดถึงแม้เวลาจะล่วงผ่านเพียงข้ามคืน
“ธุระของข้า คือมารอรับองค์หญิงไปยังค่ายกักกันม้า” บาตูชินยิ้มอย่างรู้คำตอบล่วงหน้า แต่แสร้งทำแชเชือน
“ข้ารู้ตำแหน่งแห่งที่ของค่ายอยู่แล้ว เหตุใดท่านจึงต้องมาด้วยตนเองเล่า” องค์ชายยิ้มอย่างรู้เชิง
“ตัวข้าไม่ได้อยากมาสักเท่าไร แต่ข้าถูกหัวใจบังคับให้ต้องมาน่ะสิ” บาตูชินยิ้มละมุน เดินเข้าไปประชิดเจ้าชายหนุ่ม
“ท่านนี่ช่างเหลือเกิน คิดถึงข้าก็ไม่พูดออกมาตามตรง มัวแต่อ้างหัวใจของตนเองบังคับ..ร้ายกาจนักนะ” องค์ชายหัวเราะ เดินอ้อมไปยังด้านซ้ายม้าประจำตัวองค์หญิงแล้วย่อตัวตั้งเข่าข้างหนึ่งขึ้น บาตูชินแปลกใจ
“ท่านจะทำอะไร..องค์ชาย”
“ข้าก็จะให้เจ้าเหยียบเข่าของข้าขึ้นไปบนหลังม้านั่นไง อย่างน้อยก็ถือเป็นสัมผัสแรกของวัน ที่เท้าของเจ้านั้นจะประทับลงบนเข่าของข้า”
องค์หญิงหน้าแดงจนต้องเบือนหน้าไปทางอื่น อูเลอมู บูเกอลันได้ยินและเห็นอย่างนั้นก็ยกมือขึ้นปิดใบหน้าเกรงจะถูกองค์ชายกล่าวหาว่าแอบมอง
“ดูองค์ชายของข้าพูดจาเข้าสิ ไม่อายบ่าวไพร่บ้างเลย” ส่วนเจ้าชายยังไม่ลดราวาศอก
“ความเป็นจริงนั้นข้าอาย แต่ก็อย่างที่ว่า ข้าถูกหัวใจบังคับให้ทำ” องค์หญิงยิ้มส่ายหน้าไปมาอย่างหลงใหล
“มา..ก็ได้ ท่านตั้งเข่าให้ดี ๆ นะ ข้าจะขึ้นแล้ว” องค์ชายอังคีแกล้งจับเข่าของตนเองโยกไปมาให้เห็นว่าตั้งฉากมั่นคงแล้ว บาตูชินจึงจับบังเหียนแล้วเหยียบลงบนเข่าองค์ชาย
แต่สุดคาดเดาหรือองค์ชายแกล้ง เข่านั้นโย้จากแรงเหยียบจนบาตูชินเสียหลักทำท่าจะล้มคะมำลงมา องค์ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็รีบคว้าร่างมาไว้ในอ้อมแขนทันที ขณะที่ม้าประจำพระองค์ก็ตกใจยกขาหน้าขึ้นพร้อมกับส่งเสียงร้องฮี้จนเป็นที่สังเกต อูเลอมู บูเกอลัน และบ่าวไพร่พลทหารพากันหัวเราะชอบใจ จนเจ้าหญิงสุดแสนอายขณะอยู่ในวงแขนนั้น
“องค์ชายของข้า ท่านทำอะไร ท่านแกล้งให้ข้าล้ม ตั้งใจจะข่มเหงข้านี่” เธอสะบัดร่างไปมาในอ้อมกอดนั้น แต่ถูกกระชับด้วยวงแขนอันแข็งแรง
“ใครว่าข้าแกล้ง ข้าว่าเจ้าแกล้งล้มเสียก็ไม่รู้” พูดพร้อมกับจิกสายตาจนบาตูชินยิ่งเขินอาย
“พอแล้ว..พอแล้ว..ปล่อยข้าลง ข้าอายบ่าวไพร่ ปล่อยข้าเถิดนะมันไม่งาม” องค์ชายเสียนจึงค่อยประคองให้ลงอย่างช้า ๆ
พอเป็นอิสระได้ เจ้าหญิงก็กระโดดเหยียบโกลนขึ้นไปข้างบน จนม้ายกขาหน้าทั้งสองขึ้นอีกครั้ง ส่งเสียงร้องดังไปทั่วบริเวณ
“แน่จริง..ตามข้าให้ทัน ถ้ามาไม่ทัน..วันนี้ท่านต้องทำตามทุกอย่างที่ข้าสั่ง”