ดื้อรัก

ท่ามกลางฝนตกหนัก หล่อนเดินออกมาอย่างคนเตลิดตากฝนจนชุ่มโชกไปทั้งตัว ตาฝ้าฟาง ความที่หมดอาลัยตายอยากในชีวิตทำให้หล่อนตัดสินใจเดินเข้าไปหารถที่กำลังวิ่งแล่นด้วยความเร็วอยู่บนถนนที่ค่อนข้างมืดและเปลี่ยวสายนั้น
'วันชนะ' กดเบรกบีเอ็มดับบลิวสีเหลืองของเขาจนตัวโก่ง เสียงยางล้อรถยนต์เสียดสีพื้นถนนดังเอี๊ยดใหญ่ พร้อมกับที่เขาเห็นร่างนั้นฟุบลงแน่นิ่งโดยปราศจากเสียงร้องสักแอะเดียว

“ภกัณฑ์...อย่าค่ะ อย่าทิ้งฉันไป ฉัน...กลัวแล้ว เงิน ทำไมทุกคนจะต้องบังคับฉันคนเดียว ไม่ค่ะ...ไม่”
“คุณ...คุณ”
“ภกัณฑ์หรือ” เสียงนั้นบอกความยินดี หล่อนไขว่คว้าแขนเขากอดแน่น “ช่วยหวานด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
“ช่วยสิ ผมต้องช่วยหวานแน่ๆ”

หวาน...
คงเป็นชื่อเล่นของหล่อน แต่ชีวิตของหล่อนคงจะไม่หวานสมชื่อนักหรอกสินะ