จอมใจชีค

“มิลลี่!! กลับวังกับลุงเดี๋ยวนี้!!”
ชีคกาซิสทรงตะโกนคำรามลั่น พร้อมกับถลาเข้าไปกระชากร่างกลมกลึงของมิรันดาออกมาจากการโอบกอดของนาอีม ท่ามกลางความตกตะลึงงันของทุกคนในห้อมสมุด
“ท่านลุง!”
มิรันดาที่ถูกฉุดกระชากขึ้นไป เมื่อเห็นว่าใครเป็นผู้กระชาก เด็กสาวถึงกับตกใจสุดขีด เพราะไม่คิดว่าท่านลุงที่วันนี้ติดราชกิจทั้งวัน จะมาอยู่ที่นี่ได้
ส่วนอีกคนที่เมื่อครู่ยังเล่นหยอกเย้ากับเพื่อนสาวอยู่ดีๆ บัดนี้กำลังโดนสายพระเนตรอาฆาตของท่านชีคกาซิสจ้องมาให้ราวกับกับจะกินเลือดกินเนื้อเขา ทำให้ชายใจหญิงอย่างนาอีม ถึงกับต้องรีบก้มหน้างุดกลัวท่านชีคจนแข้งขาสั่นไปหมด
“กลับวังกับลุงเดี๋ยวนี้! เรามีเรื่องต้องคุยกัน!”
ทรงตรัสสั่งมิรันดาเสียงดุกร้าว หากแต่สายพระเนตรอาฆาตก็ยังไม่ละไปจากไอ้คนที่มันบังอาจมาโอบกอดดวงพระทัยของพระองค์
“แต่ว่ามิลลี่กำลังจะไปทานข้าวกับนาอีมนะคะท่านลุง ท่านลุงอนุญาตให้มิลลี่ไปนะคะ” มิรันดาช้อนสายตาหวานขึ้นเอ่ยออดอ้อน อย่างที่เธอชอบทำทุกครั้งเวลาที่ต้องการอ้อนเอาอะไรจากผู้เป็นลุง
เมื่อเห็นดังนั้นชีคกาซิสถึงกับพระทัยอ่อนยวบไปกว่าครึ่ง ก็มิรันดานั้นคือดวงพระทัยของพระองค์ เพราะฉนั้นสิ่งใดที่เด็กสาวต้องการหรือปรารถนา ไม่เคยมีสักครั้งที่พระองค์จะกล้าปฏิเสธ แต่ว่าครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน ครั้งนี้พระองค์จะขอพระทัยแข็งสักครั้ง เพราะชีคหนุ่มทรงรู้ตัวดีว่าหัวอกหัวใจของพระองค์มันจะเจ็บมากแค่ไหน ถ้าวันนี้พระองค์ปล่อยให้มิรันดาไปกับนาอีม พระองค์คงทนไม่ได้เด็ดขาด
“ไม่ได้! เราต้องกลับวังกับลุง เดี๋ยวนี้!!” ทรงตวาดยืนยันคำเดิมดังลั่น
“แต่ว่า...........” มิรันดาพยายามจะเอ่ยอ้อนวอน
“ท่านลุง ให้มิลลี่ไปกับนาอีมนะคะ นะ นะคะ”
มิรันดาพยายามอ้อนดูอีก แต่เมื่อเห็นผู้เป็นลุงยังนิ่งเฉย เด็กสาวเลยหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากนาอีมแทน
ถึงแม่ชีคหนุ่มจะแกล้งทำเป็นนิ่ง ไม่สนพระทัยในสิ่งที่เด็กสาวกำลังอ้อนขอ แต่หากว่าสายพระเนตรคมก็แอบชำเลืองมองมิรันดาอยู่ตลอด จนเมื่อเห็นเด็กสาวกำลังส่งสายตาออดอ้อน ไปให้ไอ้เจ้านาอีม อารมณ์เดือดดาลของชีคกาซิสถึงกับตีขึ้นมาอีกระรอก
“ห้ามมองมัน!”
ไม่ดุเปล่า แต่ชีคกาซิสกลับรีบเดินมาตัวเองมาบังกั้นเอาไว้ ทรงไม่ยอมให้มิรันดาส่งสายตาไปอ้อนใครได้อีก ถ้าจะอ้อนก็ต้องอ้อนพระองค์คนเดียวเท่านั้น
“เอ่อ ท่านชีคพ่ะย่ะค่ะ คือกระหม่อมขออนุญาตพา.........”
นาอีมพยายามรวบรวมความกล้า อย่างไรเสียวันนี้เขาจะลองล้วงคองูจงอางหวงไข่อย่างท่านชีคจอมดุดูสักครั้ง ตั้งใจว่าจะลองทูลขออนุญาตแบบจริงจังกันไปเลย เพราะนาอีมคิดว่าหากเขาแสดงความบริสุทธิ์ใจให้ท่านชีคได้เห็น บางทีท่านชีคอาจจะไม่กีดกันเขากับเพื่อนสาวอีกก็ได้
แต่ว่านาอีมคิดผิดถนัดเพราะงูจงอางหวงไข่ตัวนี้ หวงมิรันดาเสียยิ่งกว่าอะไร
“เราไม่อนุญาต! แล้วตั้งแต่นี้ไป เราขอสั่งห้ามไม่ให้เจ้ามายุ่งกับมิลลี่อีก เข้าใจไหมนาอีม”
ชีคหนุ่มตรัสเรียบๆ แต่ทรงให้สายพระเนตรจ้องข่มขู่นาอีมเขม็ง ยิ่งได้ทรงเห็นหน้าขาวๆ อันหล่อเหลาของเด็กหนุ่ม พระองค์ก็ยิ่งทวีความโมโหขึ้นไปอย่างไม่มีสาเหตุ
“ท่านลุง! แค่พวกเรามาทำรายงานที่หอสมุดนะคะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ทำไมถึงกับต้องสั่งห้ามไม่ให้พวกเราคบกันด้วยคะ”
มิรันดาตกใจไม่น้อยที่ได้ยินประกาศิตแบบไร้เหตุผล ออกจากปากของคนที่เธอแสนเคารพรัก โดยปกติเธอไม่มีนิสัยชอบต่อล้อต่อเถียงสักนิด แต่วันนี้เด็กสาวไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเธอกับนาอีมไปทำอะไรผิดนักหนา ถึงกับต้องถูกลงโทษสั่งห้ามไม่ให้คบกัน
“ผิดสิ! ผิดมากด้วย ก็มิลลี่ไปนั่งให้มันโอบกอดทำไม รู้ไหมว่าลุงไม่ชอบ!”
ชีคหนุ่มพยายามบังคับเสียงที่ตอบออกไปไม่ให้สั่น เพราะทรงนึกถึงภาพที่ทั้งสองนั่งโอบกอดหยอกล้อกัน พระองค์ก็ทั้งเจ็บปวดทั้งน้อยพระทัยอย่างบอกไม่ถูก
“แต่ว่าพวกเราสองคนบริสุทธิ์ใจจริงๆ เรากันกันแบบเพื่อนจริงๆ นะพ่ะย่ะค่ะ” นาอีมพยายามจะทูลแย้ง
“เจ้าเงียบไปเลยนาอีม!” แต่ชีคกาซิสเดือดจนไม่ฟังอะไรทั้งนั้น จึงตวาดนาอีมกลับไปอย่างโมโห
“แต่น้องชายของกระหม่อมไม่ได้คิดจะล่วงเกินท่านหญิงมิรันดาเลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมรับรองได้ เอ่อคือ นาอีมมันเป็น.....”
ฟาฮิมที่ตามมาอารักขาท่านชีค ยืนนิ่งดูผู้เป็นนายอาละวาดอยู่นานแล้ว จึงตัดสินใจที่จะทูลให้ท่านชีคทรงทราบความจริงเรื่องที่นาอีมนั้นเป็นชายใจแหวว เผื่อบางทีท่านชีคจะทรงสบายพระทัยหายกังวลขึ้นมาบ้าง ทว่ากลับถูกชีคกาซิสขัดขึ้นซ้ำยังโมโหใส่เขาแบบไม่ยั้งอีกต่างหาก
“เจ้าเองก็เงียบไปเลยฟาฮิม! ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนน้องชายของเจ้าเลย พานาอีมกลับไปซะ แล้วต่อไปก็ดูแลน้องชายของเจ้าให้ดี อย่าให้เรารู้นะว่าน้องชายของเจ้ามาวุ่นวายกับมิลลี่ของเราอีก!”
ตรัสจบ ชีคกาซิสก็กระชากร่างบางให้เดินตามพระองค์ออกไปจากหอสมุดทันที ทิ้งไว้ให้สองศรีพี่น้องนิ่งอึ้งอยู่ท่ามกลางความงงงัน
“นี่ท่านชีคทรงเป็นอะไรไปนี่ ปกติท่านทรงมีเหตุผลจะตาย แต่ทำไมวันนี้ทรงโมโหแบบไม่มีเหตุผลเอาซะเลย” ฟาฮิมยืนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับเกาหัวอย่างงงๆ
“หึง...ไอ้อาการอย่างนี้มันเรียกว่าหึงชัดๆ พี่ฟาฮิม ข้าว่าท่านชีคกาซิสต้องหลงรักยายมิลลี่แน่ๆ รักแบบอยากได้มาเป็นคนรักนะ ไม่ใช่รักแบบลุงรักหลาน ไอ้อาการรักแรงหึงแรงแบบนี้ มันต้องใช่แน่ๆ” นาอิมบอกพี่ชายอย่างที่ตนเองตั้งข้อสงสัยมาตลอด
“เฮ้ย! มันจะเป็นไปได้ยังไง ทั้งสองเป็นลุงกับหลานกันนะ ลุงจะมารักหลานแบบคนรักได้ยังไง” ผู้เป็นพี่ยังเถียงอยู่ ทั้งๆ ทีในใจก็เชื่อในสิ่งที่น้องชายพูดไปกว่าครึ่งแล้ว ก็เพราะอาการที่พักหลังๆ ที่ท่านชีคทรงแสดงออกมา มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เสียด้วย
“ได้สิ พี่อย่าลืมนะว่ามิลลี่ไม่ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขเป็นชาวดาวาห์ ทั้งสองเขาไม่ได้เป็นลุงหลานกันจริงๆ นะพี่”
“จริงด้วยสินะ”
ฟาฮิมพยักหน้าหงึกๆ นี่เขาลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไรกัน ถ้าอย่างนั้นเห็นทีท่านชีคของเขาคงรักหลงรักหลานสาวของตัวเองเข้าให้แล้วจริงๆ มิน่าเล่าวันนี้ทั้งวันถึงได้ดูกระวนกระวายนัก ก็เพราะทรงโมโหหึงท่านหญิงมิรันดากันน้องชายของเขาจนหัวฟัดหัวเหวี่ยงนี่เอง นี่ไม่รู้ว่าท่านชีคจะทรงรู้พระทัยตัวเองหรือเปล่าหนอ...