ผีเฮี้ยนสุดสยอง

ทุกคนในหมู่บ้านต่างพากันขนลุกขนชัน เมื่อทองเล่าถึงความน่ากลัวของผีที่หลอกในป่าที่อยู่ห่างจากหลังหมู่บ้านไปเกือบสามกิโลเมตร ป่าแห่งนั้นมีอาถรรพณ์ใครก็ตามที่ผ่านเข้าไปจะถูกปีศาจร้ายหลอกหลอน บัดนี้ไม่มีใครกล้าผ่าน หรือแม้แต่เดินเฉียดก็เกิดอาการขยาด ในที่สุดปล่อยให้เป็นป่ารกร้างเช่นเดิม
“ป่าแห่งนั้นมันเต็มไปด้วยผีร้ายที่น่ากลัว”
“ใช่ ในเวลากลางคืนไม่มีใครกล้าผ่านเข้าไปในป่าแห่งนั้นหรอก แม้แต่กลางวันก็ไม่กล้าเฉียด ข้าเคยเลียบๆ เข้าไปตรงชายป่า แค่เพียงก้าวขาเข้าไปเท่านั้นก็ต้องชักออกมา เสียงใครไม่รู้คำรามฮื่อๆ จะว่าหมาก็ไม่ใช่ เสือก็ไม่เชิง เหมือนคนมากกว่า แต่มันเย็นจับไขสันหลังเชียวแหละ”
ชายวัยกลางคน ร่างผอมเกร็ง หน้าเสี้ยม ฟันข้างหน้าหักหลอเอ่ยขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ เพราะเคยผจญกับความน่ากลัวของป่าแห่งนั้นมาแล้ว
“เขาเรียกว่าป่าผี”