เจ้าสาวจ้าวเสน่ห์ (นิยายสั้น อีโรติกเล็ก ๆ น้อย ๆ พอเป็นน้ำจิ้ม)

ชีวิตคนเรา ยามที่มีความรัก มีครอบครัว เปรียบเหมือนถูกจองจำ ถูกกักขัง ทั้งเขาและเธอต่างก็ถูกจองจำ ถูกกักขัง เพราะตกลงมาแต่งงานอยู่กินกันแต่โซ่ตรวนของพวกเขา กลับไม่ใช่สิ่งใด...มันคือความถือดี..ทิฐิ แต่สุดท้ายสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นก็กลับกลายเป็นเครื่องจองจำที่น่าประทับใจ เพราะความรักความผูกพันที่มันแอบย่องเข้ามาหาเขาและเธอแบบไม่ทันตั้งตัว
.
เธอขบฟันแน่นและมุ่งมั่นว่า ต่อให้แผ่นดินกลบหน้าจะไม่ขอบากหน้ากลับมาหาคน ๆ นี้อย่างเด็ดขาด
ฝ่ามือบางยกขึ้นตบพวงมาลัยอย่างแรงก่อนจะกำไว้แน่นแล้วเหยียบคันเร่งพุ่งตัวออกจากบ้านของเขามาอย่างรวดเร็ว
ตลอดเวลาที่เธอขับรถกลับกรุงเทพ ฯ ภาพที่เขาประคองกอดสปันนายังติดตา แววตาน้ำเสียงที่ถือดี คำพูดที่เย่อหยิ่งของเขายังก้องติดหู
“ ผมจะรอรับก็แล้วกัน...ขอให้คุณรักษาชีวิตไว้ให้ได้...ผมไม่อยากรอเก้อ...”
เขาไม่เคยแสดงความห่วงใยหรือแคร์สายตาของเธอแม้แต่น้อย ทั้งที่เธอก็เป็นเมียของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว