ลงทัณฑ์รักซาตานเถื่อน

"ทนอึดอัดหน่อยนะเดี๋ยวก็ถึงเพราะฉันเองก็กำลังทนเหมือนกัน"เขาบอกทั้งที่สายตากำลังจ้องมองทาง เธอจึงอดที่จะหันมาหาเขาไม่ได้

"จริงๆ ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่เห็นต้องมาส่งฉันเลยนะคะ ฉันรอรถแท็กซี่ก็ได้"เธอเอ่ยขึ้น

"รอให้ตายก็ไม่มาหรอก แล้วอย่าคิดว่าที่ฉันมาส่งเพราะสงสารนะ เพราะคนอย่างเธอมันยังห่างไกลกับความรู้สึกแบบนั้นกับฉันอยู่"เขาบอกเสียงเข้ม

"ถ้าอย่างนั้นก็กรุณาจอดรถด้วยค่ะ เดี๋ยวฉันหาทางกลับเอง"เธอบอก พร้อมกับเสียงล้อรถถูไถไปกับพื้นถนนคอนกรีตจนดังเอี๊ยด พอๆ กับร่างบางที่พุ่งไปด้านหน้าเพราะไม่ได้คาดเข็มขัด

"โอ้ย!" เสียงของวันใหม่ร้องขึ้นด้วยความเจ็บ

"ทีหลังอย่างมาอวดดีกับฉัน"เขาบอกก่อนขับรถเคลื่อนตัวออกไป

"ถ้าจะเกลียดฉันมากขนาดนี้คุณจะมาส่งฉันทำไมคะ ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันเดินกลับเองเลยล่ะ"เธอแหวขึ้นอย่างเหลืออด

"ก็อยากจะทำอย่างนั้นอยู่หรอก ถ้าคนอื่นจะไม่เอาไปพูดว่าฉันใจดำกับพนักงาน"เขาหันมาพูดก่อนหันไปมองถนนตามเดิม