อติเทพ

หากแม้นรู้จักคำว่า ‘รักยิ่ง’!
แต่ต้องประหารผลาญชีพกันให้บรรลัยไปข้างอย่างมิอาจแก้ไข
หัวใจผู้นั้นจักเป็นเยี่ยงไร?
‘ภัทรากษะกุมาร’ พระโอรสแห่งเหนือหัววิทรรภ์นครซึ่งบังเกิด ณ ราตรีที่มีดวงดาวประจำองค์ ‘พระการเตติยะ’ เทพเจ้าแห่งการศึกสงคราม ทอแสงเจิดจรัสกลางเวหน แลเหล่าศาสตราวุธต่างเรืองแสงวาววับสะท้านไหวไปทั่วทั้งพระนคร... คือนิมิตหมายแห่งความเชื่อ ว่าเทพเจ้าผู้ทรงศักดิ์ได้อวตารลงมาเป็น ‘จักรพรรดิราช’ ผู้รวบรวมมหาปฐพีในชมพูทวีปไว้เป็นผืนเดียวกัน
ด้วยความเชื่อ...ทำให้มหาสงครามอุบัติ
ศพ...ท่าวทบแผ่นดิน น้ำตา…รายรินไปทั่วปฐพี
โลหิต…ไหลนองไปทุกถิ่นที่ ด้วย...หัตถาแห่งภัทรากษะราชา
ภัทรากษะราชาแม้มีชัยะใน ‘ศึกรบ’ หากทว่า กับ ‘ศึกรัก’ กลับ ‘ไหวหวั่น ความรู้สึกแท้จริงในหัวใจกับหน้าที่แลสัจจะแห่งความเป็นกษัตราที่จำต้องรุกรานบ้านเกิดเมืองนอนสตรีเลอลักษณ์ในดวงหทัย เยี่ยงนี้แล้วจะมุ่งเอาชัย...ฤๅต้องยอมแพ้พ่าย...?
เชิญทัศนา ‘อติเทพ’ เรื่องราวของความเชื่อเทพยดาเจ้ากับการ ‘อวตาร’ ที่ ‘ภูเตศวร’ ได้ศึกษาค้นคว้าผสานจินตนาการ เพื่อไขความกระจ่างความเชื่อทางเทวศาสตร์ตามหลักทางศาสนาพราหมณ์-ฮินดู กับหลักของพระพุทธศาสนา
คำว่า ‘อติเทพ’ มิใช่ได้มาเพราะผู้ใดยกยอ ยัดเยียดถวายให้
ทว่า จักต้องได้มาด้วย ‘มรรคา’ แท้จริง เป็น ‘ปัจจัตตัง’
อัน ‘รู้ได้’ เฉพาะตนเท่านั้น!