นางร้ายหมายรัก (หนังสือเสียง)

“อืม... หนูรุ้ง พอแล้ว” ...ก็นะ คงต้องเบรกบ้างห้ามบ้าง ขอเวลาพักหายใจหายคอ หน่อยเถอะ กวีณาที่เริ่มรู้ชะตากรรมที่เลี่ยงหลบไม่ไหวใช้อุ้งมือ ประคองแก้มเนียนให้สบตา เจ้าของร่างบางที่กึ่งนั่งกึ่งนอนคร่อม อยู่บนตัวเธอจึงถอนใจหนัก ๆ ไม่สบอารมณ์ “พอก่อนนะ พี่จะทนไม่ไหวเอา”
“แล้วพี่วีจะทนทําไมละคะ”
“ที่ต้องทน...เพราะ....” ไม่ทันได้แจกแจง นิ้วเรียวที่ลูบไล้จากสีข้างก็ไล่ไปหาหน้าท้อง “เพราะหนูเมา”
“เปล่านะ หนูไม่ได้เมา”
“หนู... อย่าดื้อสิคะ” ห้ามยากห้ามเย็นและเป็นการสะกดกลั้นที่กวีณาจําต้อง เบี่ยงหลบสัมผัสลึกซึ้ง แย่แน่ ถ้าปล่อยให้เลยเถิดไปไกล
“หนูเปล่า หนูคิดถึง”