ทุ่มรักสุดหัวใจ

“คุณวิทคะ”
“มีอะไร?”
“มาถึงก็จะเอาเลยเหรอคะ...เอ่อ ให้หนูไปเตรียมมื้อเย็นให้ก่อนดีกว่ามั้ยคะ”
“ไม่ล่ะ เรื่องนั้นไว้ทีหลัง แต่ฉันอยากเอาเลยตอนนี้ ไหนๆ เธอก็รู้สึกผิดที่ทำให้ฉันโดนไล่แล้วก็มาทำให้อารมณ์ดีขึ้นหน่อยเป็นไง”
เขาปล่อยมือของหล่อนแล้ว นรากรก็ยังไม่ชินกับการเริ่มต้นมันเสียทีรู้สึกตื่นเต้นในทางที่ดีมาตลอดแม้จะรู้ดีแก่ใจว่าเขาก็แค่ต้องการเรื่องอย่างว่าเท่านั้น
“คุณวิทคะ ถ้าสมมติว่าหนูบอกว่าหนู...คิดเกินเลยกับคุณวิท คุณวิทยังจะให้หนูทำให้อยู่มั้ยคะ จะไล่หนูออกจากคอนโดและเลิกจ้างหนูเลยหรือเปล่า”
หล่อนอยากรู้ และมันมีมากกว่าความกลัว มากกว่าทุกทีที่เอาแต่เถียงกับตัวเองในใจ ถามออกไปก็ไม่กล้าสบตาเขา มองจ้องแต่มือตัวเองที่สาละวนอยู่กับการช่วยปลดกระดุมถอดเสื้อผ้าให้ชายหนุ่ม
“อยากคิดก็คิดไป มันเรื่องของเธอ แค่มีความเป็นมืออาชีพ ไม่เอาความรู้สึกส่วนตัวมาปะปนกับงานมากเกินไปก็พอ”
นรากรพยักหน้าแล้วลอบยิ้มบางๆ รู้สึกเป็นอิสระมากขึ้นเมื่อเขาไม่ได้ว่าอะไร ในขณะที่วิทวัสรู้สึกจุกแน่น ที่เขาพูดมันเหมือนย้อนเข้าตัว