ยาหยีที่รัก

เพราะรักคำเดียว เธอจึงยอมเบี่ยงตัวรับกระสุนแทนเขา โดยไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นยังไง ขออย่างเดียว! ขอให้เขาปลอดภัย เธอไม่อยากให้เขาเสียชีวิตเหมือนบิดา

........... โปรยฉาก ................

“วันนี้ผมตั้งใจมาหา เพราะมีเรื่องอยากให้ช่วย” สายตามองต้นไม้ที่ร้านเธอวางขาย “ต้นไม้เยอะดีนะ”
“ร้านขายต้นไม้นี่คะ ก็ต้องมาหลายพันธุ์ไว้ให้ลูกค้าเลือก ว่าแต่หัวหน้ามีอะไรจะให้หยีช่วยเหรอคะ” เธอรีบเข้าประเด็น เพราะมีงานค้างอยู่ ถ้าไม่ต้องเร่งงานส่งลูกค้ายาหยีอาจจะหาอะไรแกล้งเขา เป้าหมายอุตส่าห์มาหาถึงบ้านแล้ว
“โอเค เข้าเรื่องเลยนะ ทางกรมมีคำสั่งให้ทางอุทยานส่งภาพเข้าประกวด ในหัวข้อ ‘หนาวนี้มีเขา เราไม่เหงาแล้วนะ’ เจ้าหน้าที่ทุกคนจึงลงความเห็นกันว่า ให้ผมเป็นตัวแทนมาคุยกับยาหยี เรื่องช่วยถ่ายรูปให้หน่อย ไม่ได้ใช้ฟรีนะ ผมมีค่าจ้างให้ คิดเท่าไหร่ว่ามาเลย” คีรินทร์หันกลับมาประสานสายตากับดวงตาคมเรียวของเธอ
“กำหนดส่งงานวันไหนคะ” ยาหยีได้จังหวะเดินดูต้นไม้พอดี เพราะหลายวันมานี้ไม่ได้เข้ามาดูเลย
“มะรืนนี้ครับ ยาหยีมีเวลาสองวัน ถ้าตอบตกลง” สีหน้าคีรินทร์เริ่มจริงจัง
“แค่ถ่ายรูปหรือเล่าเรื่องจากภาพด้วยคะ” ที่ถามเพราะเธอจะได้โฟกัสภาพให้ตรงกับชื่อเรื่อง
“ถ้ายาหยีจะกรุณา ช่วยเล่าเรื่องจากภาพให้ด้วยก็ดีครับ ค่าจ้างเท่าไหร่ว่ามาเลย” จะเชื่อฝีมือเธอได้แค่ไหนสาวน้อยกะโปโล
“งานนี้ขอไม่รับค่าจ้างแล้วกันนะคะ แต่ขอเป็นอย่างอื่นแทน” รอยยิ้มถือดีผุดขึ้น พร้อมสายตามาดหมายเป็นประกายอย่างมีความหวัง
คีรินทร์มองคนตรงหน้าด้วยความแปลกใจ ยิ้มแบบนี้ของเธอหมายความว่ายังไง
“หมายความว่าจะทำให้ฟรีแต่มีข้อแลกเปลี่ยน” เขาถามเพราะไม่แน่ใจว่าอย่างอื่นที่เธอหมายถึงคืออะไร

...........................

มาลุ้นกันค่ะว่าสาวน้อยยาหยี จะสมหวังในความรักหรือไม่ หนุ่มใหญ่อย่างหัวหน้าคีรินทร์ จะเดินตามเกมของเธอหรือเปล่า "ยาหยีที่รัก" สนุกแน่นอนค่ะ

...........................
ฝากติดตามกิจกรรมสนุก ๆ กับนักเขียน และผลงานได้ที่ FB แฟนเพจ ม่านธารา ด้วยนะคะ
https://www.facebook.com/mantharawrite/?ref=pages_you_manage
...........................
ม่านธาราขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมชมค่ะ อ่านแล้วแวะมารีวิวบ้างนะคะ