ชั่วชีวัน

เราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่...

ตอนที่พูดประโยคนี้ในหัวผมนึกภาพชายแก่ๆ สองคนนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกคนละตัว ตาแก่คนหนึ่งนั่งเล่นกีต้าร์แล้วร้องเพลง ส่วนอีกคนก็นั่งถักผ้าพันคออยู่ข้างๆ กัน ตาแก่สองคนทะเลาะกันทุกวัน ตีกันเสร็จก็กินข้าวด้วยกัน จากนั้นก็ตีกันต่อ ทะเลาะกันเสร็จก็ดีกัน จูบเบาๆ แล้วส่งกันเข้านอนในทุกคืน แค่คิดภาพเราในอนาคตผมก็มีความสุขแล้ว

เราจะอยู่ด้วยกัน

จะรักกันแบบนี้ตลอดไป...