บ่วงแค้นพันธกานต์รัก

“ทำไมพี่อิศว์ถึงใจร้ายกับพริม” พริมาน้ำตาไหลพรากเมื่อชายที่แสนดีคนนี้เปลี่ยนเป็นเย็นชากับเธอ แล้วยังทำร้ายเธอได้อย่างเลือดเย็น
“หึ! แค่นี้มันยังน้อยไปพริมากับสิ่งที่เธอทำ”
อิศว์ปรายตามามองร่างบางที่ร้องไห้ดูน่าสงสาร แต่เขาไม่มีวันที่จะเห็นใจผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด ทุกอย่างที่เขาทำเพื่อให้เธอได้สำนึกถึงความเลวที่ทำลงไป
“พริมทำอะไร พี่อิศว์ถึงเปลี่ยนไป พี่อิศว์ไม่รักพริมแล้วเหรอคะ”
พริมาไม่เข้าใจตอนนี้เธอสับสนไปหมด ทำไมเขาถึงพาผู้หญิงคนอื่นมาในที่ของเรา ภาพนั้นที่เธอเห็นทำเอาเธอแทบขาดใจ
“รักเหรอ? ผู้หญิงร่านแบบเธอรู้จักคำนี้ด้วยหรือ”
อิศว์แค่นยิ้ม เขาต้องการให้เธอรับรู้ความเจ็บปวดการถูกคนรักหักหลังเสียบ้าง เธอจะได้รู้ว่ามันเจ็บปวดสักแค่ไหน เจ็บเหมือนที่อิงฟ้าต้องเจ็บ
“ทำไมพี่อิศว์ถึงพูดแบบนี้ พริมเป็นเมียพี่ พี่ก็รู้ว่าพริมไม่เคยมีใคร พริมมีแต่พี่คนเดียว”
พริมาตกใจกับคำพูดของร่างสูง ผู้ชายที่แสนดีของเธอทำไมกลับกลายร่างเป็นซาตานไปได้ ทั้งที่เขาก็รู้ว่าเธอไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนเลย เขาเองก็รู้ดีที่สุด
“อย่าคิดว่าฉันจะสนใจพรหมจรรย์จอมปลอมของเธอ มันก็แค่ของที่เธอเอามาหลอกผู้ชายว่าบริสุทธิ์ผุดผ่อง ที่แท้เธอมันก็ผู้หญิงร่าน!!”
อิศว์สาดคำพูดเจ็บปวดกรีดแทงหัวใจของร่างเล็ก เขาสั่งตัวเองอยู่ทุกวันว่าห้ามเชื่อผู้หญิงหน้าใส ใจอำมหิตตรงหน้า
เธอไม่มีทางเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ทุกอย่างมันก็แค่เรื่องหลอกลวง
“พี่อิศว์”
พริมาเรียกชายคนที่เธอรักอย่างเจ็บปวด เจ็บจนเธอแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ถ้าไม่เพียงเพราะเธอรักเขา และลูกในท้องของเธอ ลูกที่เกิดจากความรัก หรือทุกสิ่งที่ผ่านมาเป็นเพียงเธอที่รักเขาอยู่ฝ่ายเดียว
ทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธอเช่นนี้
“จำไว้พริมาต่อให้เธอตายไปต่อหน้าฉัน ฉันก็ไม่มีวันรักผู้หญิงที่ทำให้น้องสาวกับหลานฉันตายเพราะความสำส่อนของเธอ”
อิศว์กระชากไหล่บางบีบตามอารมณ์ความแค้น ร่างบางก็ยังคงทำเป็นใสซื่อไม่รู้เรื่องว่าเคยทำเลวระยำอะไรกับใครไว้บ้าง น้ำตานั่นไม่มีทางทำให้เขาเห็นใจ ทุกอย่างมันก็แค่ละครที่เธอแสร้งแสดงเพื่อให้เขาเชื่อ แต่ไม่มีวันเสียล่ะที่เขาจะปรานีเธอ
“พี่อิศว์ปล่อยค่ะ พริมเจ็บ” พริมาขอร้อง เธอไม่เข้าใจที่เขาพูด ใครกันน้องสาวของเขา เธอมั่นใจว่าเธอไม่เคยไปทำลายชีวิตใคร ไม่เคยเป็นอย่างที่เขาพูด ทำไมเขาถึงไม่เชื่อใจเธอ
“เจ็บหรือพริมา แล้วสิ่งที่เธอกับไอ้กวินทำกับอิงฟ้า น้องสาวของฉันที่ต้องตายไปพร้อมกับลูกในท้องล่ะ!! แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ!!!”
อิศว์บอกเสียงต่ำกัดกรามแน่นก่อนจะผลักร่างบางนั้นออกห่าง เขากลัวว่าตัวเองจะพลั้งมือบีบลำคอสวยนั่น ความตายสำหรับเธอมันง่ายเกินไป เขาต้องการให้เธอเจ็บจนแทบจะร้องขอความตาย
พริมาเอามือยันขอบโต๊ะไว้ได้ทันตามสัญชาตญาณของคนเป็นแม่ก่อนที่ร่างเธอจะกระแทก ร่างบางหันมาเพื่อจะอธิบายให้เขาฟัง ถ้าสิ่งที่เขาทำมันเป็นเพราะเรื่องของอิงฟ้าเธอสามารถอธิบายให้เขาเข้าใจได้ ในเมื่อเขากำลังเข้าใจเธอผิด
“พี่อิศว์ ฟังพริมก่อน มันไม่ได้เป็นแบบนั้น พริมกับวินไม่....”
“ฉันไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวของเธอพริมา สิ่งที่ฉันต้องการคือเธอต้องชดใช้ให้กับอิงฟ้าและหลานของฉัน!!”
อิศว์บอกก่อนจะหันหลัง เขาไม่ต้องการเห็นน้ำตาหรือคำขอร้องใดจากเธอ ผู้หญิงอย่างพริมาไม่คู่ควรกับความรักหรือแม้กระทั่งความสงสารเห็นใจจากเขา
พริมาตัวชากับคำพูดของร่างสูง ความเจ็บจนชาเหมือนถูกควักหัวใจออกจากร่างมันเป็นเช่นนี้เอง ทำไมเขาถึงไม่เชื่อเธอเลย เขาคงไม่เคยรักเธอ ทุกอย่างมันก็แค่การแก้แค้น เขาเพียงต้องการให้เธอชดใช้ให้น้องสาวกับหลานของเขา มือบางลูบไล้หน้าท้องที่ยังแบนราบส่งผ่านความรักไปยังชีวิตน้อยที่กำลังก่อนกำเนิด ก่อนจะเอื้อมมือเปิดลิ้นชักข้างเตียงที่เขาเก็บวัตถุสีดำปลาบไว้
“ถ้าพี่อิศว์ต้องการแบบนั้น พริมก็ขอชดใช้ให้พี่...”
พริมาบอกอย่างเจ็บปวด ทุกอย่างที่เขาทำเพียงเพื่อการแก้แค้นเขาทำให้เธอรักเขาเพื่อเหยียบย่ำทำลาย เขาพิพากษาเธอไปแล้วโดยที่เธอไม่มีสิทธิ์ได้อุทธรณ์เลยด้วยซ้ำ มือบางเลื่อนวัตถุสีดำปลาบมายังศีรษะด้วยหัวใจที่ร้าวรานแหลกสลาย
แม่ขอโทษนะลูก เกิดชาติหน้าเราคงได้เป็นแม่ลูกกัน
ปัง!!!