Try Love ลอง(แล้วจะ)รัก

เขา เคยบอกเลิกเธอ เพราะเบื่อ 

 เธอ ยอมเลิกกับเขา เพราะเงินพนัน

แต่พอได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เขากลับขอร้องให้เธอช่วยคบกับเขา 

แล้วเธอควรจะทำยังไง ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเสือร้ายแบบเขาอีกครั้ง หรือจะทำทุกอย่าง เพื่อพิสูจน์ความรู้สึกในอดีต ที่มันค้างคา

“อ๊าย คชาแดกควายไปรึไง ทำไมหนักจังวะ”

วาริชถึงกับต้องบ่นอุบอิบ เมื่อคนที่เธอแบกตอนนี้หนักกว่ามาดามเยอะเลย ดูเหมือนร่างที่เล็กกว่าของเธอจะรับน้ำหนักไม่ไหว เธอจึงพาร่างคนเมาชนนั่นชนนี่ ตลอดทางที่เดินไปขึ้นรถ

ใบหน้าคมเผลยรอยยิ้มนิดๆ ให้คนที่ก้มหน้าก้มตาแบกเขา ใบหน้าเธอดูจริงจังจนเขาแอบขำ เธอจริงจังกับทุกอย่างแบบนี้เหรอ ดูไม่ออกเลยรึไง ว่าแกล้งเมา หลอกง่ายกว่าที่คิดอีกนะเนี้ย

“โอ้ย!! เดินดีๆ ดิ วาหนัก ฮือ เดี๋ยวทิ้งไว้นี่ซะเลย” อีวาอยากร้องไห้ ทำไมแบกอิม๊าไม่หนักแบบนี้วะ แล้วมือที่พาดไหล่อยู่นี่ จะเลื่อนลงไปจับบั้นท้ายวาทำไม มันจักจี๋นะเว้ย

“ยืนนิ่งๆ หากุญแจก่อน” จำได้ว่าคชาเก็บกุญแจใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงสักข้าง เธอจึงจับเขาให้พิงกับรถ ก่อนจะลงมือคลำไปตามกระเป๋าเกงเกงทั้งสองข้าง

“อืม~”

“จะครางทำไมวะคชา”

“แล้ววาจับตรงไหนอยู่ละ” สายตาคมก้มมองลงไปตามแขนเรียวสวยของวาริช ก่อนจะมองมือที่กำลังลูบคลำบริเวณต้นขาของเขา อีกนิดเดียวยัยวาก็จะจับน้องชายเขาแล้วนะ ไม่ครางก็แปลกละ ใกล้จุดเสียวขนาดนี้

“อ๊ะ ก็วาจะหากุญแจไง” วาริชตอบเสียงเบา ใบหน้าสวยเห่อร้อนด้วยความเขินอาย เธอหากุญแจจริงๆ แต่มันเฉียดเป้ากางเกงของเขาไปมาจนน่าหวาดเสียว

“ไปหาต่อที่ห้องดีกว่า” คชากุมมือเรียวที่ยังขยับไม่หยุดอยู่ตรงกระเป๋ากางเกงของเขา อันนั้นเอาไว้ค่อยหาทีหลัง ตอนนี้กุญแจอยู่ในมือเขาแล้ว

“เดี๋ยวสิ เดี๋ยว!!” วาริชเป็นงง อยู่ดีๆ เขาก็จับมือเธอมานั่งลงที่เบาะข้างคนขับ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินวนไปนั่งประจำที่คนขับ แล้วออกรถไปด้วยความรวดเร็ว จนวาริชไม่ทันตั้งตัว


……………
“ปล่อยเลย เหนื่อยแล้ว”
“ได้กันแล้ว ไม่เลิกแล้วนะวา” ใบหน้าคมวางคางไว้กับไหล่บอบบาง ทั้งยังกดริมฝีปากลงที่แก้มของเธอแรงๆ อยากจะหวงเธอไว้ข้างกาย ไม่อยากปล่อยไปไหนอีกแล้ว
“ไม่ วาไม่เอา” วาริชรู้จักคชาดี จะให้ฝากความหวังไว้กับคนที่พร้อมจะมีใหม่ทุกเมื่อได้ไง แค่ได้กันเฉยๆ วาไม่อยากได้ความรับผิดชอบ
“พูดดีๆนะวา ก็ได้กันแล้ว อะไรคือไม่เอา” ร่างสูงถอดถอนตัวตนที่มันเริ่มสงบลงออก พลิกร่างเล็กๆที่พยายามขยับหนี ให้หันมามองหน้าเขาตรงๆ
“วาไม่ต้องการความรับผิดชอบ วาเต็มใจ คชาไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ได้กันแล้วก็ต่างคนต่างอยู่ ครบสามเดือนก็ต่างคนต่างไป”
แม่ง!! ต่อยหน้าวาริชตอนนี้ได้ไหม ใบหน้าเชิ่ดๆกับคำพูดที่ออกจากปาก มันน่ากดลงกับเตียงอีกสักรอบ ต่างคนต่างอยู่บ้าอะไร ได้กันขนาดนี้แล้ว