คุณหนูผ้ากันเปื้อน

อดีตที่เธอเคยเป็นคุณหนูตัวปลอมนั่นน่ะ เธออยากจะฝังกลบมันให้มิด
แต่เขากลับคิดที่จะสืบค้นและเปิดโปงเรื่องนั้น ไม่นะ!
*****

“เพราะนาย! เพราะนายคนเดียว ทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้”
เธอต่อว่าเขาทั้งน้ำตา แต่อีกฝ่ายกลับยังยิ้มอย่างอ่อนโยน
“คุณหนูไม่ได้บอกนี่ครับว่า ห้ามบอกใครเรื่องคุณหนู”
ลูกหนูอึ้งจัด มองคนพูดอย่างโมโหผ่านม่านน้ำตา
“นะ นายก็เลยบอกคุณท่านเรื่องของฉันงั้นสิ อึก... นายนี่มัน...”
“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอครับที่ในที่สุดคุณหนูก็ได้เจอคุณท่านอีกครั้ง” ว่าพลางเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าเธออย่างเบามือ “แต่ผมไม่คิดว่าคุณหนูจะร้องไห้หนักขนาดนี้”
“ฉันร้องไห้ก็เพราะนาย!”
“นั่นสินะครับ เป็นเพราะผมแท้ๆ คุณหนูถึงต้องร้องไห้ขนาดนี้ ผมว่าคุณหนูคงทำงานต่อไม่ได้แล้วล่ะ” ว่าด้วยสีหน้าเสแสร้งกังวลจบ ตุลยวัตก็อุ้มเธอขึ้นไว้ในอ้อมแขน เธอผวาตกใจ รีบกอดคอเขาไว้เพราะกลัวจะตก
“กรี๊ดดด”
“ลางานดีกว่าครับ เรากลับบ้านกันเถอะ ผมจะปลอบใจคุณหนูเองครับ” เขาพูดเสียงนุ่มละไม แต่ฟังดีๆ จะรู้สึกได้ถึงความเจ้าเล่ห์ในน้ำเสียง
ทำไมเธอจะไม่รู้ว่า เขาคิดจะ ‘ปลอบ’ ด้วยวิธีไหน
“อย่ามาอ้าง นายแค่อยากมีเซ็กซ์กับฉันเท่านั้นแหละ”
“ครับ จริงๆ ก็ทั้งสองอย่าง” ตุลยวัตยอมรับซื่อๆ แต่นัยน์ตาร้อนแรงไปด้วยไฟปรารถนา “อยากปลอบใจคุณหนูด้วย อยากมีเซ็กซ์ด้วย”
“นะ นาย...!!” เธอคิดคำด่าไม่ออกเลยจริงๆ เห็นอยู่ๆ ว่าเธอกำลังร้องไห้แท้ๆ เขายังจะหื่นไม่รู้จักเวล่ำเวลาอีก!
“ไม่ได้เหรอครับ...”
เขาอ้อนราวกับตนเป็นสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยแสนอ่อนแอ ร้องขอความเมตตา แต่ท่าทางของเขาเหมือนสัตว์ร้ายตัวโตที่พร้อมจะขย้ำเธอได้ทุกเมื่อ ทันทีที่เธอเอ่ยอนุญาต!

หมายเหตุ
นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุมากกว่า 18 ปีขึ้นไป