ระบำอัคคี

เพลิงสีแดงส้มไหวระริกฉาบท้องฟ้า โทนสีแดงชาดตัดกับห้วงนภายามค่ำคืน เสียงร้องไห้ คร่ำครวญ หวาดกลัวราวกับเป็นบทเพลงเร้าให้เปลวไฟโหมกระหน่ำเริงระบำอย่างเริงร่า ผลาญพล่าทำลายทุกอย่างให้ราบสูญ ลุกลามกลืนกินทุกสรรพสิ่งจนหมดสิ้นสมความตั้งใจของมัน
เมื่อไร้ซึ่งลมและเชื้อเพลิง ลีลาอ่อนช้อยของเปลวไฟก็ค่อย ๆลดน้อยถอยลงไป เหลือเพียงธุลีละออง เถ้าสีเทาปนกับหมอกควัน คุกรุ่นลอยตัวคละคลุ้งในอากาศ มองไม่ออกว่าสิ่งที่เหลือเคยเป็นสิ่งใด อะไร หรือใคร รอแค่เพียงไม่นานไฟมรณะก็มอดดับลงหมด ใครบางคนที่มองสถานที่ที่ครั้งหนึ่งเคยเรียกว่าบ้านผ่านม่านน้ำตา ไม่เหลืออะไรเลย

รบกวนถามอีกคำถามนึงค่ะ ถ้าต้องการเอาหนังสือไปแปะในเวบ Hongsamut ต้องทำยังไงบ้างคะ พยายามหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่สำเร็จซักที ขอบคุณค่ะ