ผู้กล้าหรือจะล่าอสูร (อสูรตนที่ 1 โดโนแวน)

คำเตือน **มีอสูร 6 ตน แยกอ่านได้งับ อันนี้ตนที่ 1 ค่ะ** ไม่ใช่แนวต่อสู้นะคะ T^T เนื้อเรื่อง 18++ ค่า



สัตว์อสูรสิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจสิงสู่อยู่ในความมืด พวกมันอาศัยอยู่ในโลกปีศาจตั้งแต่บรรพกาลและมาปรากฏตัวยังโลกมนุษย์โดยที่มีสื่อกลางนำพา เพื่อกัดกินวิญญาณและร่างกายมนุษย์
ตราบใดที่มนุษย์ยังมีจิตใจชั่วร้ายสื่อกลางก็จะก่อกำเนิด และ 'พวกมัน'จะยังคงปรากฏกายเพื่อล่อลวง ล่อหลอก มอมเมาเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่ประมาณตน
อสูร...ที่แม้แต่ปีศาจยังต้องยำเกรง โลกอันบิดเบี้ยวที่แม้แต่เหล่าเทพยังทอดทิ้ง น้อยครั้งที่ 'พวกมัน' จะปรากฏกายออกมา แต่เมื่อใดที่ 'พวกมัน' ตื่นจากการหลับใหล ย่อมนำมาซึ่งหายนะ
แต่...ยังคงมีผู้ที่อุทิศตนเพื่อต่อกรกับ 'พวกมัน' แสงแห่งความหวังจะฟาดฟันความมืดมิด การต่อสู้ของพวกเขาไม่มีวันสิ้นสุด เหล่าผู้กล้า กลุ่มคนที่ถูกขนานนามว่าเป็นแสงสว่างแห่งยุค ความหวังเพียงหนึ่งเดียวของจักรวรรดิธาฟิเซีย
เหล่าผู้กล้าจักตามล่าเหล่าอสูร
แต่...แน่ใจหรือ?
เพราะอสูรเหล่านั้น...ก็กำลังตามล่า 'เหยื่อ' ของมันเช่นกัน!

“นานมากแล้วจริงๆ” มือหนาลูบรายชื่อที่ปรากฏบนศิลาแห่งแสงตรงหน้าก่อนจะแสยะยิ้ม ดวงตาแดงก่ำจ้องชื่อหนึ่งบนศิลาด้วยความโกรธเกรี้ยวผสมกับความหลงใหล ปลายนิ้วเย็นลูบไล้ช้าๆด้วยความคะนึงหา
ยอดรัก... ข้ากลับมาแล้ว
คิดถึงข้าหรือไม่
มาสิคนดี นรกกำลังรอเจ้าอยู่!

“ได้เวลาล่า 'เหยื่อ' แล้ว”

....

“ร่านราคะเสียจริง” มันหัวเราะเสียงทุ้ม มองรูจีบสีสวยที่ส่ายไปส่ายมาแน่นิ่ง เวทย์นั่นยังคงใช้ได้ดีเสมอกับมนุษย์โสมม เพียงแค่กระตุ้นเล็กน้อยก็แทบจะยอมพลีกายให้พวกมันเชยชมเสียแล้ว

“เฮือกกก ดะ..เดียวก่อน นั่นเจ้าจะทำอะไร” เขาตาโตเมื่อเห็นส่วนกึ่งกลางกายของอสูรตรงหน้าอย่างเต็มตา แก่นกายอวบหนาใหญ่ยาวน่าสะพรึงกระดกชี้หน้าเขาหงึกๆ แก่นกายยักษ์มันเลื่อมแวววาว ใหญ่พอๆ กับแขนเขาเลยด้วยซ้ำ

“ไม่มีทาง มันเข้าไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มหน้าซีดเผือดเมื่อมันแยกขาเขาอออกจากกันนำไปพาดไหล่หนาผึงผาย อารมณ์เสียดเสียวกรุ่นราคะหายไปในพริบตาเมื่อเห็นสิ่งใหญ่โตตรงหน้า

เขาต้องตายแน่ๆ!

“หึ ร่าน” มันกระซิบเสียงพร่าข้างใบหูเล็ก