เจ้าสาวแต้มรัก(เสน่หาเจ้าสาวขัดดอก)

*******งานหมดสัญญาเคยตีพิมพ์เล่มและวางขายอีบุ๊กกับสนพ.แล้วนะคะ********
(ชื่อเดิมเสน่หาเจ้าสาวขัดดอก)
รัชตะมองหน้าจอว่างเปล่าของตัวเอง ก่อนจะเลิกคิ้วเข้มขึ้นนิดๆ แล้วยกมุมปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มแปลกๆ สายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวขึ้นกว่าปกติ เมื่อคิดถึงใบหน้าสวยหวานของใครบางคน
ร่างสูงใหญ่ในชุดทำงานเดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟาตัวยาว มือหนาปลดแกะกระดุมจนหลุดลุ่ย แหงนเงยศีรษะพิงพนักแล้วถอนใจเบาๆ หลับตาลง นึกไปถึงคนที่เขาเพิ่งได้พูดคุยด้วย ไม่รู้ว่าหล่อนจะตกใจขนาดไหน ที่เขาบอกออกไปอย่างนั้น ไม่เป็นไร เอาไว้เขาจะรีบขึ้นไปหา ไปเคลียร์กับหล่อนด้วยตัวเอง แต่ขอจัดการงานตรงนี้ให้เรียบร้อยเสียก่อน...
ไม่คิดว่าการรักใครจริงๆ จังๆ สักคนจะดูวุ่นวายได้ขนาดนี้ เอาจริงๆ เขารู้สึกหวามไหวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ ทุกครั้งที่นึกถึงหล่อน จะว่าไปเขาไม่เคยรู้สึกกับใครได้ขนาดนี้มาก่อนเลย กับอดีตภรรยาสาวที่คบหาดูใจกันมาเป็นปี ก่อนจะแต่งงานใหญ่โต เขาก็ไม่ได้ดูทำตัวคลั่งรักเจ้าหล่อนจนต้องวิ่งหัวหมุน จัดการดูแลตามติดชีวิตหล่อนเหมือนกับ...
“รักเด็กนี่มันทรมานขนาดนี้เชียวหรือ?” บ่นกับตัวเองอย่างปลงๆ วุ่นวาย ทรมาน หากแต่เขาก็มีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำเพื่อหล่อน
แอบหวังว่าหล่อนเองจะไม่นึกรังเกียจรังงอน ความรู้สึกมากมายที่เขามีให้ แต่หากหล่อนรับไม่ได้ เขาก็จะไม่ยอมวางมือง่ายๆ แน่ คิดแล้วหน้าหล่อๆ ก็เคร่งขรึมอยู่คนเดียว นึกหวง จนเครียด กลัวว่าหล่อนอาจจะไม่ยอมรับเขา ไหนจะยังลูกสาวตัวน้อยของเขาอีก
หากเป็นอย่างนั้นจริงๆ เขาก็ควรจะปล่อยหล่อนไปอย่างนั้นหรือ?
คำตอบในใจเขาตอนนี้คือไม่ยอม...
แล้วเขาควรทำอย่างไรดี
บังคับใจหล่อนอย่างนั้นหรือ?
นั่นไม่ใช่นิสัยของเขาหรอก หรืออาจจะใช่?