นางบำเรอท่านประธาน

อคิน...ท่านประธานจอมเผด็จการที่จีบใครไม่เป็น
ดารินทร์...นางบำเรอผู้หลงรักท่านประธานที่ไร้หัวใจ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“หรือให้ฉันจ่ายเพิ่มไหมล่ะ” อคินกดจูบไปที่บ่าเล็ก มือไม่ลืมที่จะดึงผ้านวมออกจากมือคนที่กำลังนั่งเหม่อ
พักหลังดารินทร์ชักจะดื้อและมักแสดงท่าทีเย็นชา
“ไม่ค่ะ รินทร์จะกลับ” แค่นี้เธอก็หวั่นไหว ไม่เป็นตัวของตัวเองไปหมดแล้ว นับวันก็ยิ่งผูกพันกับคนที่ไม่มีวันจริงจังด้วย
“ไม่ให้กลับ เดี๋ยวทิปเป็นเงินสดให้เลย”
ดารินทร์หันไปมองหน้าท่านประธานด้วยสายตาตัดพ้อ เขาทำแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว พยายามยัดเยียดเงิน ข้าวของแบรนด์เนมและก็เครื่องประดับด้วย
“รินทร์จะกลับค่ะ”
“ทำไม...หรือพอใกล้ใช้หนี้หมดก็ดื้อ ปีกกล้าขาแข็ง ลืมหรือเปล่าว่าฉันเป็นผัวเธอ!” อคินเผลอตวาดออกไปเสียงดัง ช่วงหลังมานี่มันเหมือนดารินทร์พยายามตีจากเขาจริงๆ
“รินทร์เป็นแค่นางบำเรอของคุณ!”
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง จะปฏิเสธว่าฉันไม่ใช่ผัวเธอใช่ไหม” เขาจับบ่าเล็กดึงเธอเข้ามากอดรัดเอาไว้แนบแน่น
ดารินทร์อวบอิ่มมีน้ำมีนวลและก็เต็มไม้เต็มมือขึ้น ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธตัวเอง นี่เขามีส่วนผลักดันให้เธอน่าพิสมัยขึ้น สวยมีเสน่ห์ในแบบผู้หญิงที่มีเจ้าของเท่านั้นจะมีได้
“รินทร์เพลียแล้วค่ะ ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ” เธอไม่อยากทะเลาะกับเขา ท่านประธานเป็นสามีเธอเสมอ แต่เธอน่ะไม่มีวันได้เป็นภรรยาของเขาแน่ๆ
“ไม่ให้ไป” เขาไม่ชอบใจเลยที่เธอพยายามแกะมือเขาออกอยู่ตลอด
“ท่านประธานลืมคำพูดตัวเองหรือเปล่าคะ ท่านประธานเคยบอกว่าไม่อยากให้ใครมาค้างคืนด้วย ชอบความเป็นส่วนตัว”
อืม...ก็มีความคุ้น แต่นั่นมันเป็นคำพูดประชดประชันเธอก็เท่านั้นเอง
“แต่ก่อนก็ค้างคืนด้วยกันบ่อยๆ เธอไม่เห็นเคยเอาเรื่องนี้มาย้อนฉันเลย” เขาเถียงกลับไปบ้าง
“ค่ะ” เธอรับคำเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ตลอดหกเดือนมานี่ก็มีหลายครั้งเลยที่อดนึกฝันไม่ได้ว่าเรื่องระหว่างเธอกับเขามันเป็นมากกว่าแค่งานนางบำเรอ
“ฉันไม่ให้เธอกลับ แล้วถ้าเธอดื้อด้านนัก ฉันก็จะไม่พัก” เขาผลักร่างอิ่มลงกับเตียง ก่อนจะขยับไปทาบทับ
“อย่า...”
ยิ่งเธอทำท่ารังเกียจ ปัดป้อง เขาก็ยิ่งโมโหมากขึ้นเรื่อยๆ
“รินทร์ไม่ยอมแล้วนะคะสำหรับคืนนี้” เหนื่อยกับหัวใจไม่รักดีของตัวเอง มันคอยแต่จะรู้สึกว่าต้องการมากกว่าแค่หน้าที่นางบำเรอ
“งั้นก็ยัดเยียดแล้วกัน” เขากดข้อมือเล็กขึ้นเหนือศีรษะ ก่อนจะปล้ำจูบไปบนเต้าอวบอิ่มที่เขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์
“ยัดเยียดอะไรคะ...อืม...” เธอรีบเม้มปากแน่น เพราะอารมณ์มันถูกปลุกเร้าขึ้นมาประจานความใจง่ายของตัวเองในเวลาอันสั้น
“ความเป็นผัวไง ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์เป็นเจ้าชีวิตเธอ”