Never forget you กิ๊กรักไขลานใจ เซฟรักใสให้นายซูเปอร์สตาร์1

ปัง!
ประตูบานหนาถูกมือแกร่งดันให้ปิดลงเพียงเศษเสี้ยววินาทีก่อนร่างฉันจะถูกกระชากให้ต้องหันไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง มือแกร่งทั้งสองค้ำประตูเอาไว้อย่างหนาแน่นเพื่อทำให้ฉันหมดทางหนีและมันก็เป็นไปตามคาด เพราะการกระทำที่อุกอาจของเขาทำให้ฉันถึงทางตันได้จริงๆ
สายตาเกลียดชังที่เขากำลังจ้องตรงมาที่ฉันนั้น มันไม่ได้ต่างอะไรจากมีดพันเล่มที่พร้อมใจตรงดิ่งลอยมาแทบแทงใจฉันเลยสักนิด สายของเขา...มันสื่อได้ว่าเขาเกลียดฉันมากแล้วจริงๆ
“หนีพอแล้วรึไง...” คำพูดเบาๆ ถูกกระซิบอย่างเชื่องช้าทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์บวกกับบุหรี่อ่อนๆ ที่ลอยเข้ามา
“ระ...เรน” ฉันเอ่ยเรียกชื่อของเขาเบาๆ พร้อมทั้งพยายามดันแผงอกแกร่งให้ถอยออกจากตัวแต่ก็ไร้ผลเมื่อมือหนาจัดการสะบัดมือฉันออกห่างจากตัวก่อนที่ฉันจะได้ทันสัมผัสถึงตัวเขาด้วยซ้ำ เรนในตอนนี้น่ากลัวจริงๆ
“อย่ามาเรียกชื่อฉัน! เธอคิดว่าสถานะของตัวเองมันมีมากพอที่จะเรียกชื่อฉันอย่างสนิทสนมรึไง อย่าลืมสิว่าตอนนี้ฉันเป็นใครแล้วเธอเป็นใคร”
น้ำตาฉันไหลออกมาเป็นทางทันทีที่สิ้นเสียงตวาด ดวงตาเย็นชามองฉันอยู่ครู่ก่อนจะกระชากฉันให้พ้นประตูห้องอย่างแรงจนฉันล้มพับลงไปกองอยู่ที่พื้น ความเจ็บที่ได้รับยังไม่ถึงครึ่งของความเจ็บที่ถูกจ้องมองด้วยสายตาเชือดเชือนที่เป็นอยู่
“ไหนว่าจะหายไปจากชีวิตฉันตลอดกาลยังไง แล้วเธอโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีกทำไม หรือเพราะตอนนี้ฉันรวย มีชื่อเสียง ไม่ใช่ไอ้หน้าโง่ที่มีเพียงความฝันล้มๆ แล้งๆ ผู้หญิงเลวๆ อย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาแปะโปสเตอร์พวกนี้ด้วยซ้ำ!!” สิ้นเสียงตวาดมือหนาก็จัดการกระชากโปรเตอร์ที่ถูกแปะไปทั่วห้องออกอย่างบ้าคลั้ง เขาไม่สมควรเข้ามาในห้องนี้เลยจริงๆ ไม่สมควรจะได้เห็นโปสเตอร์พวกนั้นที่ล้วนแต่เป็นรูปถ่ายของเขาทั้งสิ้น นั่นมันหมายความว่ายังไง....เขาคงจะรู้คำตอบดีกว่าใครในโลกนี้ที่สุด