เล่ห์รักสลับเจ้าสาว

ชุนเตี๋ย ลูกสาวตระกูลชุนเป็นลูกพ่อค้าเกลือและน้ำตาลในเมืองหลวง นางเป็นเพื่อนกับอันเตี๋ยลูกสาวเจ้ากรมอาญา ที่ถูกครอบครัวบังคับแต่งงาน ด้วยความรักเพื่อน จึงขอพ่อไปช่วยเพื่อนรักอย่างอันป๋อ ที่ถูกส่งไปแต่งงานโดยไม่เต็มใจ
แต่ระหว่างที่ไปเจรจา ถูกเจ้าบ่าวอย่างหลิวเหยียนเฟย เล่นลิ้นและไม่ยอมให้นางกลับ
หลิวเหยียนเฟย คุณชายตระกูลหลิวที่เป็นพ่อค้าในแดนใต้ ผู้กุมอำนาจการค้าในแถบนี้ทั้งหมด เขาเป็นคนเอาแต่ใจเพราะเป็นลูกคนโต และให้คุมกระกูลหลิวฝั่งใต้ทั้งหมด โดยมีสัญญาแต่งงานกับตระกูลอัน เดิมเขาก็ไม่ค่อยอยากแต่งเท่าไหร่ เพราะอย่างเขาก็ไม่ได้ขาดผู้หญิง
แต่เมื่อไม่อาจขัดพ่อกับแม่ได้เขาจึงแต่งให้จบๆ เพราะรู้ทันใต้เท้าอันที่อยากเชื่อมสัมพันธ์แต่งงานยกฐานะและอำนาจการเงิน
แต่เหตุการณ์ไม่เป็นดังหวัง เจ้าสาวที่รออยู่กลับไม่มา แต่เป็นเพื่อนเจ้าสาวมาแจ้งข่าวร้ายแทน แต่คนอย่างหลิวเหยียนฟยฆ่าได้หยามไม่ได้ จึงจับเพื่อนเจ้าสาวไว้ เพื่อให้นางแก้ปัญหาเรื่องานแต่งที่จัดขึ้นแล้ว

เมื่อนางเล่นงานเขาจนเกือบเป็นหมัน เขาก็เอายาที่นางให้กินทรมานนางให้เสียวซ่านเช่นกัน
ตาต่อตาฟันต่อฟัน

เนื้อหาบาส่วน

“ข้าร้อน...เจ้าออกไป...ข้าจะอาบน้ำ...โอ๊ยย” มือน้อยของนางผลักไสเขา แต่ทว่าเมื่อโดนเข้ากับร่างกายบุรุษ นางราวกับโดนดูดเข้าหา
มือน้อยดึงทึ้งเสื้อผ้าออกจากร่างกาย จนหลุดลุ่ยเสื้อผ้าสีครีมส้มตัวสวยบัดนี้กองอยู่ริมเตียงเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่ชุดด้านใน มือบางพยายามลูบใบหน้าตัวเอง ตบเบาๆให้ได้สติขึ้นมา
“อุ้ยยย...อย่าตบเรียกสิเดี๋ยวเป็นรอย ข้าอยากให้มันเป็นรอยด้วยฝีมือข้านะ”
ชุนเตี๋ยพยายามสะกดกั้นอารมณ์ สายตาที่โกรธเกรี้ยวมองไปที่เขาอย่างเอาเรื่อง
“เจ้า...เจ้าใช่หรือไม่ เจ้าทำอะไรข้า” ชุนเตี๋ยชี้หน้าหาเขา อยากรู้ว่าเขาทำอันใดกับนางกันแน่ เหตุใดนางถึงมีความรู้สึกประหลาดเช่นนี้
“จุ๊ๆๆๆ....คนสวยของข้า อย่าพูดกับสามีเช่นนี้” มือหนาเชยคางนางขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ ยิ่งเห็นนางในชุดบางเช่นนี้ อารมณ์บุรุษก็เริ่มตั้งเค้าเสียแล้ว จากตอนแรกที่จะทรมานนางเล่น

หลิวเหยียนเฟย!
อารมณ์ความต้องการที่จะใกล้ชิดบุรุษของนางทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย นางอยากโถมกายใส่เขานัก แต่สติเพียงน้อยนิดได้ห้ามปรามเอาไว้
“ปล่อยข้า” ชุนเตี๋ยปัดมือเขาออก
“เจ้ารังเกียจข้ามากงั้นหรือ”
“อื้อออออออ...” เสียงหวานครวญครางออกมาอย่างลืมตัว จนหลิวเหยียนเฟยไม่อาจเก็บกั้นอารมณ์ไว้ได้อีกต่อไป ประกบปากร่างเล็กอย่างเร่าร้อน บังคับให้นางรับรสจูบจากเขา
ลิ้นหนาหยอกเย้ากวาดต้อนให้นางตอบกลับ
ร่างเล็กต้องการจะหลีกหนีสัมผัสอันร้อนรุ่มนี้ แต่ทว่ามือหนาล็อกต้นคอไว้ไม่ให้ นางขยับ
“อื้อ...!!!” หลิวเหยียนเฟยครางอย่างพอใจ จูบนางนี้หวานล้ำนัก ชวนให้เขาหลงใหลราวกับดื่มสุราชั้นดี ที่ดื่มแล้วเมามาย
ชุนเตี๋ยไม่อาจหลีกหนีสัมผัสร้อนรุ่มนี้ได้ สัมผัสที่เขาส่งมอบผ่านริมฝีปากอุ่นร้อน ทั้งเร่าร้อน ดุดันและอ่อนโยนสลับกันจนนางเองเริ่มมัวเขาในรสจูบของเขา
ร่างกายบอบบางอ่อนยวบไปกับเตียงนอน มีร่างหนาทาบทับตามลงมา มือบางลูบไล้ไปตามร่างกายที่อัดแน่นด้วยกล้ามเนื้อของเขา
สตินางที่มีเพียงน้อยนิดบัดนี้เลือนรางไปจนหมดสิ้น

“อ๊ะ...”