เจ้าสาวของอินทัช

"มานี่สิ" อินทัชยืนมองมธุรินได้สักพักก็เรียกเธอให้ไปหา
"....." มธุรินเดินไปหาเขาอย่างว่าง่าย แต่ก็มีแอบสงสัยอยู่นิดหน่อย อินทัชเปิดประตูบานหนึ่งออก มธุรินมองเข้าไปก็แปลกใจ มันเป็นห้องนอนดีๆนี่เอง มีครบครันทุกอย่าง "คุณนอนนี่ด้วยเหรอคะ!?"
"ใช่ เป็นบางครั้งนะ เวลางานยุ่งหรือไม่อยากกลับบ้าน มันสะดวกดี"
"สะดวก! หมายถึงเวลาพาสาวๆมานี่ด้วยรึเปล่าคะ?"
อินทัชคว้าเอวบางดึงมธุรินเข้าประชิดกาย "คนอื่นผมไม่ให้เข้ามาที่นี่หรอกคุณคือคนแรก" มธุรินใจหายวูบ จะหลบก็หลบไม่ทัน ได้แต่ยกแขนกั้นกลางระหว่างหน้าอกของเธอกับเขาไว้ "คุณอย่าล้อเล่นแบบนี้บ่อยได้ไหมคะ?"
"ผมไม่ได้ล้อเล่น ผมจริงจังนะ คุณไม่รู้หรอกว่าผมชอบคุณแค่ไหน?"
"ชอบ! ชอบอะไรคะ เราเพิ่งรู้จักกันไม่เท่าไหร่เอง"
"นั่นคุณนี่ผม ผมชอบคุณมาเป็นปีแล้ว มากกว่าปีด้วยมั้ง" มธุรินย่นคิ้ว จะเป็นไปได้ยังไง "ไม่จริงอะ!"
"ช่างเถอะ เอาเป็นว่า ห้องนี่เป็นของผมและของคุณด้วย ถ้าคุณอยาก..." มธุรินตีแขนอินทัช "อยากอะไรของคุณ!?"
"อะไร! ผมหมายถึงอยากนอน หรือขี้เกียจนั่งข้างๆผมก็มานอนที่นี่ แต่ผมต้องอนุญาตก่อนนะ" อินทัชพูดไป ยังขยับใบหน้าหล่อเหลาเข้าหามธุริน ทำท่าเหมือนจะหอมแก้ม "ไม่รู้เป็นไร ยิ่งอยู่ใกล้คุณ ผมยิ่ง..."
"คุณอิน! อย่า! เดี๋ยวมีคนเห็น" เสียงหวานร้องห้ามทั้งยังเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากของคนตรงหน้าอย่างทุลักทุเล
"ถ้างั้น..." อินทัชดึงมธุรินขยับเข้ามาอยู่ในห้องแล้วปิดประตูทันที
"แบบนี้ก็ไม่มีใครเห็นแล้วนะ" ว่าแล้วก็กดริมฝีปากบนแก้มเนียน
"จะทำอะไรอีก!? คุณอิน ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้ล่ะ" มธุรินทั้งผลักทั้งดัน เอนตัวหนีก็แล้ว แต่ก็ไม่พ้นวงแขนของเขาสักที “คุณอิน! คุณจะจูบจะไซ้แบบนี้ไปถึงไหน ลามกน้อยๆหน่อยได้ไหมล่ะ” ชายเสื้อของเธอเริ่มหลุด เพราะแรงดิ้นของเธอเอง
"แค่จูบเอง จูบเดียว ผมขอนะ"
“ตั้งแต่เช้าคุณจูบรินไปกี่สิบรอบแล้ว ยังจะจูบอีกเหรอคะ”
“ช่วยไม่ได้ ก็ผมจีบคุณอยู่”
“จีบของคุณคือจูบเนี่ยนะ”
“ใช่”
“คุณจีบผู้หญิงวิธีนี้มากี่คนคะ?”
“คุณคนเดียว ถามเยอะจัง จูบได้ยัง หรือคุณไม่อยากจูบ ขึ้นเตียงเลยก็ดีนะ ผมพร้อม”
“ไม่เอาค่ะ ไม่เอา จูบก็ได้” สุดท้าย เธอก็ต้องยอมเขาอีกจนได้ ถูกเขาจูบอีกจนได้ เธอคิดในใจ ‘คนอะไรจูบได้จูบดี แถมจูบเก่งเป็นบ้า ตั้งแต่มาอยู่กับเขา เราโดนเขาจูบไปกี่ครั้งแล้วเนี่ย’
มธุรินทิ้งทุกความคิด เมื่อโพรงปากของเธอถูกรุกรานจากลิ้นร้อนสากของชายตรงหน้า ถึงจะดิ้นแค่ไหนเธอก็สู้แรงอินทัชไม่ได้ จึงปล่อยเลยตามเลย ก็แค่จูบเท่านั้นเอง
อินทัชขยับกายดันร่างบางชิดผนังห้อง เขากดเธอด้วยลำตัว ปากก็ดูดดึงริมฝีปากบางของมธุรินอย่างเอาแต่ใจ ลิ้นร้อนสากเกาะเกี่ยวรัดรึงลิ้นเล็กๆของมธุริน ดูดดึงไม่ยอมปล่อย จนเสียงหยาบโลนเล็ดลอดออกมา "อ่า~" อินทัชละริมฝีปากพร้อมกับเสียงครางทิ้งท้าย ก่อนจะค่อยๆลืมตามองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเสียดาย "ผมอยากทำมากกว่านี้นะ อยากมาก แต่ผมรับปากคุณไว้แล้ว เพราะงั้นผมจะรอ รอจนกว่าคุณจะพร้อม ผมจะยอมทรมานตัวเองแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ แต่ขอจูบคุณแบบนี้ จูบแบบนี้ทุกวัน ทุกครั้งที่ผมอยากได้ ข้อนี้คุณต้องให้ผมนะ" น้ำเสียงที่พูดออกมา ก็ฟังดูกระเส่าเซ็กซี่จนมธุรินร้อนผาว ไปทั้งตัว "ก็ ก็ได้ค่ะ..."
อินทัชยิ้มกริ่มเมื่อหญิงสาวตอบรับคำขอ แต่ถึงมธุรินไม่ให้ ยังไงเขาก็ทำอยู่ดี คนอย่างอินทัชอยากได้มีหรือจะไม่ได้
"อีกครั้งนะ” เขากำลังจะจูบ แต่ถูกมือเรียวปิดปากซะก่อน
"พอก่อนเถอะคะ รินเจ็บปากแล้ว"
มธุรินห้ามอินทัชเสียงอ่อน ขณะที่มือก็แตะริมฝีปากตัวเองไปพลาง ตอนนี้มันกำลังบวมเจ่อ ก็เธอถูกดูดถูกดึงมาตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่บวมไม่เจ็บก็ไม่รู้จะว่ายังไง
"ริน ทำไมคุณน่ารักจัง ยิ่งทำเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้ ผมยิ่งชอบ"
"คุณบอกชอบหลายครั้งแล้วนะคะ"
"ก็ผมชอบของผมนี่..."

****************************
ขอฝากนิยายเรื่องนี้อีกเรื่อง ไว้ในอ้อมอกของพี่ๆน้องๆนักอ่านที่น่ารักทุกท่านด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้ ไม่ได้ผ่านการตรวจพิสูจน์อย่างเป็นทางการ ปุณณภาตรวจตราเองค่ะ
หากมีคำผิดเล็ดลอดสายตาอันพร่าเบลอไปบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะคะ