เพาะปลูกจนถูกรัก

เรื่องราวของพระชายาตกยากเช่น'เพ่ยฉิงเซียง'สตรีผู้มีนามเป็นแสงแดดอบอุ่น กับท่านอ๋อง 'หกเจียงเหวินไถ่'บุรุษอาภัพดวงตาบอดสนิท ที่ถูกฮ่องเต้ส่งไปอยู่ไกลถึงชายแดนโดยไร้ทรัพย์สิน มีเพียงที่นาหลายพันหมู่ให้ทำกิน

เช่นนั้นหนึ่งองค์ชายตกยากกับหนึ่งสตรีข้ามภพพวกเขาจะร่วมกันฟันฝ่าอุปสวรรคและความยากลำบากไปได้เช่นไรต้องคงมีเพียงสวรรค์กับพวกเขาทั้งสองเท่านั้นที่รู้แจ้ง!!!

กับทหารอดอยากอีกครึ่งหมื่นให้ต้องรับผิดชอบ จากที่คิดเพียงอยากร่ำรวย และเอาชีวิตจากมือสังหาร ทั้งสองจึงต้องมาจับมือฝ่าฟันต่ออุปสรรคทั้งหลายช่วยกันทำนาปลูกข้าว กับคิดทำการค้าหาเลี้ยงชีพตนเองและทหารกับครอบครัวทหารอีกราวสามหมื่นไปรอดตลอดรอดฝั่ง

พอเวลาผ่านไปจากคนหนึ่งยากจะวางใจคนกับอีกหนึ่งคิดแต่จำร่ำรวยจึงรู้สึกว่าทั้งคู่ผูกพันยากจะแยกจากเพราะผู้หนึ่งก็คล้ายจะมาเป็นอีกครึ่งในส่วนที่ขาดหายของกันและกัน
--------------------------------------
"กลับมาได้สักครานะเจียง...เหวิน...ไถ่!"
“…นะ…น้อง…น้องเซียง…น้องยังไม่นอนหรือดึกแล้วนะเจ้า”
มิอาจทราบได้ว่ากำลังวังชามันหดหายไปที่ใดหมดเพียงได้เห็นสายตาเกรี้ยวกราดกับกิริยาเหี้ยมโหดของพระชายาหกตรงหน้า ท่านอ๋องหกก็ใจคอไม่ดีแข่งขาพานสั่นไหวอย่างมิสมควรอย่างยิ่งเผชิญศึกมาเหนือจรดใต้มิคาดกับสตรีนางเดียวเสียกลับเสียกิริยาได้ถึงเพียงนี้
“ทราบว่าดึกด้วยหรือเพคะหึ!...แล้วทรงจะให้น้องนอนได้เช่นไรในเมื่อพระสวามีหายไปทุกราตรี หากวันนี้ไม่พูดกันให้รู้ความก็ไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้วเพคะหรือหากจะทรงอยากนอนก็ไปนอนที่ห้องหนังสือเลยเพคะ”
...เวรกรรมแล้วอย่างไรเล่าเหวินไถ่เอ๋ย…ตายแน่…เจ้าตายวันนี่นี่แหละ….เจียงเหวินไถ่!....
มิอาจทราบได้ว่าเหตุใด แต่เจียงเหวินไถ่กลับรู้สึกว่าตนเองชะตาใกล้ถึงฆาตเต็มทนแล้วกับกิริยาเย็นชาโหดร้ายของสตรีตัวเล็กนิดเดียวตรงหน้ามือเท้าเย็นไปหมดแต่เหงื่อกาฬกลับแตกซ่านเต็มใบหน้าและแผ่นหลังงไปหมดถูกข้าศึกปิดล้อมสามวันสามคืนยังไม่น่ากลัวเท่าพระชายาหกนางโกรธกริ้ว
"น้องเซียงขัดข้องใจสิ่งใดเชิญถามเถิดอย่าโกรธกริ้วแล้วไล่พี่เหวินไปเลย"
มิคาดว่าประโยคสิ้นกระบวนท่าเช่นนี้จะเป็นจอมทัพปีศาจแห่งราชวงศ์เจียงจะเป็นผู้กล่าวแต่ก็เป็นไปแล้วซึ่งมันเกิดขึ้นมาเองเขามิได้อยากเห็นเช่นนี้แต่พอนึก ว่าจะถูกนางไล่ออกจากห้องไปนอนห้องหนังสือโดยไร้นางเขาก็ปวดร้าวหัวใจไปหมด
"ทรงมีสิ่งใดจะบอกกล่าวอาเซียงหรือไม่"
นางจะให้โอกาสเขาพูดเป็นครั้งสุดท้ายหากไม่พูดคาดว่านางจะไม่ฟังเขาอีกแล้วนั่นคือความคิดของเพ่ยฉิงเซียงบอกเลยว่าในยามนี้คำว่าเหตุว่าผลมันปลิวหายไปหมดเหลือเพียงความอยู่รู้แจ้งว่าเขาปิดบังสิ่งใดต่อนางหรือว่าเขานั้นคิดเอาใจ ออกห่างนางหรือไม่พระชายาหกคิดวุ่นวายไปหมดแล้ว
"น้องเซียงไปพูดคุยกันบนนั้นได้หรือไม่"
เจียงเหวินไถ่ยิ้มเรี่ยราดแล้วชี้มือไปบนเตียงกว้าง แต่นอกจากเพ่ยฉิงเซียงนั้นจะไม่คล้อยตามนางยังมองเขาดวงตาเขียวปัดอีกต่างหาก
"ไม่เพคะ!"