สูญเสีย เล่ม๑

ไม่ว่าทุกอย่างในห้วงฝันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ทอจันทร์ในร่างเหวยหลินหว่านก็ไม่อาจปล่อยให้ร่างนี้มีจุดจบเฉกเช่นในฝัน ในเมื่อคุณชายเย่...เย่เฉิงรุ่ย เป็นต้นเหตุแห่งการสูญเสีย เป็นหายนะแห่งความทรมาน นางจึงพยายามหนีห่างจากเขา ทว่าคนผู้นี้เป็นดังอสรพิษร้าย คอยรัดรึง กักขัง และพันธนาการนางเอาไว้ในทุกด้าน หรือแท้จริงนั้น ไม่ว่าความเป็นจริงจะต่างจากในฝันเช่นไร เหวยหลินหว่านก็ยังต้องดับสลายเพราะเขาอยู่ดี

พออยู่ในห้องเพียงลำพังก็อดกวาดตามองไปยังเตียงที่ว่างเปล่าไม่ได้ ก่อนหน้านี้บนเตียงหลังนั้นยังมีเงาร่างของคนผู้หนึ่งนอนหลับสนิท ภาพแพขนตาโค้งงอนที่ปิดดวงตายังชัดเจน สำหรับนางแล้วช่วงเวลาเหล่านั้นคงน่ากลัว หวังว่าเมื่อมีสติกลับมาคงไม่มีสิ่งใดที่นางจดจำได้
เขาไม่ปรารถนาให้สตรีที่น่าสงสารผู้นั้น ต้องจำได้ว่าครั้งหนึ่ง นางเคยถูกพิษปลุกกำหนัด
และที่สำคัญ เขาไม่ปรารถนาให้นางจดจำได้ว่า...เขาเป็นคนช่วยนาง
นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่บุรุษผู้ไม่เคยอ้อนวอนต่อสวรรค์ กำลังร้องขอความเมตตา
แต่น่าเสียดายเพราะครั้งนี้สวรรค์ช่างไร้ตาไร้ใจ จึงไม่ได้ยินเสียงอ้อนวอนของคุณชายสกุลเย่ เพราะนับตั้งแต่ถูกพาตัวขึ้นรถม้ามุ่งไปยังเมืองหยางจี เหวยหลินหว่านจดจำทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตนได้ชัดเจน
ภาพทุรนทุรายของตนที่ถูกคนผู้นั้นโอบอุ้มคล้ายเพิ่งเกิดขึ้น เสียงครวญครางหวานพร่าดังขึ้นเรื่อยๆ แม้กระทั่งขณะที่ปลายนิ้วของเขากดคลึงตรงนั้นก็ยังจำได้ไม่ลืม
ทุกอย่างยังคงแจ่มชัด เป็นเช่นนี้แล้วจะลืมเลือนได้อย่างไร


ฝากผลงานของ #กุ้ยฮวา ด้วยนะคะ
ขอบพระคุณทุกการสนับสนุนค่ะ