บ่วงรักกลางใจ

“คิดจะนั่งอ่อยเหยื่อผมหรือไง เอ้...หรือว่ากำลังคิดแผนการว่าจะหุบสมบัติของผมไปเป็นของตัวเองยังไงดีอยู่” คำพูดที่ดูถูกและเหยียดหยามของชายหนุ่มทำให้ปณิดาลุกพรวดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าอีกฝ่ายราวกับจะกินเลือดกินเนื้อก่อนจะพูดกระแทกเสียงใส่อย่างโมโห
“ถามจริงๆเถอะในหัวสมองของคุณมันคิดได้แค่นี้หรือไง การที่ไปเรียนถึงต่างประเทศมันไม่ได้พัฒนาสมองของคุณเลยงั้นสิ”
“ปณิดา!” นนทกานต์ตวาดเสียงเข้มพร้อมกับก้าวเข้ามาหาหญิงสาวแล้วดึงร่างบางเข้ามาปะทะกอกว้างของตนเองแล้วบีบต้นแขนทั้งสองข้างของเธออย่างแรง จนปณิดาต้องนิ่วหน้าพร้อมกับร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!”
“ก็ผมต้องการให้คุณเจ็บ แล้วนี่ก็คือการลงโทษที่คุณมาด่าผม” เขาเน้นเสียงออกมาด้วยความโมโหจัด
“อ้อ...แล้วทีคุณด่าฉันละรู้ไหมว่าฉันอยากจะฟาดหัวคุณมากขนาดไหน”
“ฮึ ฮึ ยังไม่พ้นคืนแต่งงานก็คิดจะฆ่าผัวตัวเองแล้วเหรอไง” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอแล้วออกแรงบีบมากขึ้น และปณิดาก็เม้มปากแน่นเพื่อกลั้นความเจ็บร้าวที่ต้นแขนกับหยดน้ำตาที่กำลังจะไหลลงมา