I need vitamin sea อันดามันที่รัก

“คุณพระ”

สายสมรแทบจะลมจับ เมื่อได้กลิ่นเหล้าประเทศนอกดีกรีแรงลอยคละคลุ้งมาจากตัวชายหนุ่มคนหนึ่ง ชายหนุ่มที่ว่านั้นกำลังเมากรึ่มๆ กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเรือ ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำลามลงมาจนถึงคอด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ในมือข้างหนึ่งของเขากอดขวดวอดก้าแน่นไม่ยอมปล่อย เมื่อสายตาของสายสมรหันไปหาคำตอบจากคนขับเรือ เดชชัยก็หันมาทำหน้าบุญไม่รับ

“ตอนผมไปรอรับที่ท่าเรือ นายหัวก็เมามาอย่างนี้แล้วครับป้า ผมห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟังดื่มหนักมาตลอดทาง”

ชายหนุ่มอดก่นด่าตัวเองในใจไม่ได้ที่ดูแลเจ้านายได้ไม่ดีนัก เดชชัย... คนขับเรือสปีทโบ๊ตรับส่งนักท่องเที่ยวคนเก่งลุกขึ้นจากที่นั่งคนขับมาดูเจ้านาย เขาค่อยๆ พยุงดันนายหัวที่ว่าให้นั่งขึ้นอย่างทุลักทุเล

“มา ป้าช่วย” ป้าสายสมรเข้าไปช่วยพยุงชายหนุ่มที่กำลังเมามายลงจากเรือ

ชายที่กำลังเมาไม่ได้สติอยู่ตรงหน้าอันดามันคนนี้ดูหล่อเหลาเอาการ แม้ว่าเรือนผมจะยุ่งเหยิงแต่ก็ยังมีเค้าความหล่อเหลืออยู่บนใบหน้า ไม่ใช่หล่ออย่างเดียว... หล่อร้ายเสียด้วย แม้ในเวลาที่หมดสภาพตอนนี้ก็ไม่อาจทำให้ความดูดีของเขาลดลงได้เลย ผมดำขลับปรกลงมาบนใบหน้าของชายผู้นั้นทำให้ดูเซ็กซี่ได้อย่างร้ายกาจ ส่วนดวงตาฉ่ำปรือคู่นั้นดูมีเสน่ห์เหลือร้าย อันดามันคิดว่าหากสาวใดได้จ้องตาคงมีอันเป็นใจสั่นทุกรายไป เธอพินิจพิจารณาดวงหน้าเข้มที่มีเคราเขียวครึ้มขึ้นตามสันคางบึกบึน ส่วนผิวของเขาไม่ได้ขาวนักแต่กลับมีสีแทนราวกับสีของน้ำผึ้งเนื่องจากคร้ามแดด

“อันดามัน ขนของลงจากเรือแล้วตามป้าไปที่เรือนใหญ่นะ” คำพูดของป้าสายสมรฉุดดึงให้หล่อนออกจากภวังค์

“ค่ะ” อันดามันตอบรับพร้อมถอนความสนใจจากใบหน้าหนุ่มปริศนา หัวใจดวงน้อยของหล่อนลิงโลด มันเต้นโลดโผนจนหล่อนคุมมันไว้ไม่อยู่ ขืนได้จ้องมองเขานานกว่านี้อีกหน่อย เธอคงหัวใจวายตายเป็นแน่

บ้าจริง... นั่นแขกของเกาะเรานะอันดามัน!

อันดามันแอบก่นด่าตัวเองในใจพร้อมกับหิ้วกระเป๋าลงจากเรืออย่างทุลักทุเล

_____________________________________________________

Remark : ซื้อใน Apple จะแพงกว่านะคะ