กำแพงรักซาตาน

กำแพงรักซาตาน โดย…บัวริน
อารัมภบท
ขณะที่พวกสาวใช้รีบผละออกไปอย่างเงียบๆ พอหล่อนกันมาอีกที ก็หายกันไปหมดแล้ว ภัทธิราเลยได้แต่ถอนใจ หล่อนคงต้องทำคนเดียวล่ะซินี่ หล่อนเช็ดหน้าให้เขา แล้วก็เช็ดแขน เขาปรือตาขึ้น พยายามมองหล่อน
“ใครนะ...”
“ฉันเองค่ะ ภัทธิรา...”
กนนท์นิ่วหน้ามากขึ้น...“ไม่ต้อง”
นี่ถ้าเขามีแรงเบี่ยงตัวหนีเขาคงทำไปแล้ว หล่อนคิดในใจอย่างขำเขา คนอะไรดื้อชะมัดเลย แค่เช็ดตัวแค่นี้ ทำไมต้องดื้อด้วยนะ
“คุณไม่สบาย...อยู่เฉยๆค่ะ ฉันจะเช็ดตัวให้...คุณจะได้สบายตัว ไขจะได้ลดลงด้วย ขออนุญาตถอดเสื้อผ้าคุณออกนะคะ”หล่อนพูดเสียงเข้มงวดราวกับตัวเองเป็นพยาบาล จริงๆแล้วก็อายอยู่หรอก แต่ว่าเขาดูไม่สบายมากเสียจนหล่อนไม่อาจอหยุดคิดอะไรได้อีกแล้ว นอกจากช่วยเหลือเขา