มนต์รักแดนทะเลทราย

“เจ้ายังไปไหนไม่ได้ ข้ายังไม่ได้บอกให้เจ้าไป เจ้าก็ยังไปไม่ได้”
“แต่หม่อมฉันยังมีงานค้างอยู่นะเพคะ หม่อมฉันทูลลาเพคะ” เซร่าตั้งท่าจะเดินหนีแต่วรกายสูงก็เข้ามาขวางหน้าหญิงสาวเอาไว้ แล้วดึงร่างบางเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของโคโลญจากวรกายแกร่ง เซร่ารีบขืนออกห่าง
“เก่งจริงนะ กล้าขัดคำสั่งข้างั้นหรือ!” สุรเสียงเข้มเน้นลอดไรพระทนต์ออกมา แล้วกระตุกร่างบางเข้าสู่อ้อมพระกร
“ถ้าไม่อยากอายคนอื่นละก็ปล่อยหม่อมฉันเดี๋ยวนี้นะเพคะ!” เซร่าตวาดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องพระพักตร์คมอย่างเอาเรื่อง
“ข้าก็อยากลองเหมือนกันว่าเจ้าจะทำอะไรให้ข้าอายได้” รอยแย้มพระสรวลอย่างยั่วๆ คลี่ออก นางกำนัลสาวถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห แล้วครู่ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นยิ้มที่มุมปากแทน และยังไม่ทันที่เจ้าชายหนุ่มจะได้ระวังตัว หญิงสาวก็กระแทกเข่าขึ้นใส่ท้องน้อยของราชนิกุลหนุ่มเต็มแรง
เจ้าชายจอร์แดนผละห่างจากหญิงสาวทันที ก่อนจะนั่งลงในท่าคุกเข่าเอามือกุมที่ท้องน้อย ตัวงอราวกับกุ้งถูกเผา พระพักตร์แดงก่ำด้วยความเจ็บและจุก เซร่ายืนหัวเราะเยาะอย่างสะใจก่อนจะย่อตัวลงเพื่อทูลลา แล้วรีบวิ่งหนีไป
“เจ้า...โอ๊ย...ฝากไว้...ก่อนเถอะ” เจ้าชายหนุ่มเงยพระพักตร์ขึ้นมองตามหลังร่างบางไปพร้อมกับชี้นิ้ว