มาเฟียโอเมก้า omegaverse

เขาเคยเป็นอัลฟ่าที่มีชีวิตดีๆคนหนึ่ง อยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร ทั้งหน้าตาและอำนาจไม่ได้น้อยไปกว่าใคร แต่เพราะว่าตกหลุมรักคนคนหนึ่ง เขาถึงได้ยอมลดตัวเองเป็นโอเมก้า

เพื่อจะได้ให้กำเนิดลูกแก่คนคนนั้น

"เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะธีร์"

"กูบอกว่ากูไม่อยากได้ลูกมึง ลูกมึงมันไม่สมประกอบ"

"ลูกกูก็ลูกมึงไหม?"

แต่เพราะว่าลูกในท้องของเขาไม่สมประกอบ ไอ้คนที่เขาคิดว่าเป็นเนื้อคู่ก็เปลี่ยนเนื้อร้ายแทบจะทันที

"มึงคงลืมไปแล้วว่ากูเป็นใครธีร์"





"แอ๊!!!"

"พวกมึงทำเหี้ยอะไรกันอยู่ทำไมลูกกูร้องไห้แบบนี้!!!"

"คะ คุณหนูคงอยากกินนมละมั้งครับนาย"

"ก็ไปชงนมให้ลูกกูสิวะ! ยืนมุงทำพระแสงอะไรของมึง ไปเร็วๆ!!"

"ตะ แต่ดูยังไงคุณหนูก็ยะ อยากกินนมนายนะครับ.."ทินกรก้มมองเด็กทารกในอ้อมกอดที่กำลังดูดนมของเขาผ่านเนื้อผ้าอย่างตั้งอกตั้งใจปานมันจะมีน้ำนมออกมา ทินกรอ้าปากพะงาบๆก่อนจะรีบดึงลูกตัวเล็กของตัวเองออกจากตัว

"ป๊าก็บอกแล้วไงว่าป๊าไม่มีนม! ทำไมหนูไม่ฟังป๊าเลยเจ้าจอม!"

"แอ๊!!"

มันก็ไม่ได้ลำบากขนาดนั้นหรอกการเลี้ยงลูกน่ะ ก็แค่ได้นอนวันล่ะสองสามชั่วโมง ทั้งๆที่ร่างกายชายเต็มวัยอย่างเขาต้องการนอนอย่างต่ำเจ็ด แค่ต้องอดข้าวบ้างวันละสองสามมื้อเพราะไม่มีเงินซื้อข้าว ก็ผ้าอ้อมกับนมผงมันแพง เคยได้ยินไหมลูกอิ่มพ่อก็อิ่ม

เห็นไหม

ไม่เห็นจะมีอะไรยากเลยสักนิดเดียว

ไม่ต้องมีผัวก็เลี้ยงคนเดียวได้

"นายครับ นะ นมผงหมด!!"

"โธ่ พ่อคุณ!! มึงก็ไปซื้อสิวะไอ้เวร!!!"

"อุแว๊!!!!"

นี่คิดถูกจริงๆใช่ไหมที่มาตั้งแก๊งที่มีแต่โอเมก้าแบบนี้น่ะ..