ดารันดา

เมื่อคนบาปตามอาฆาตเอาชีวิต
คิดแต่เพียง ‘ฆ่าศัตรู’ ให้ ‘จงเป็นศพเป็นศพเถิด’
สุดท้ายแล้วเวรกรรมที่พันธนาการไว้จะถูกปลดออกได้อย่างไร
หากไม่มีฝ่ายอโหสิกรรมให้ ‘จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด’
เรื่องราวของคนตายที่ ‘ไปไม่กลับ’ เรื่องราวของ ‘ดารันดา’
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ภาพวาดมักจะสื่อเรื่องราวในจินตนาการของผู้วาดได้เสมอ
แต่ภาพวาดที่สื่อถึง ‘คนตาย’ ของเด็กวัยสามขวบเป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้น
คณา ผู้เป็นแม่ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ ปริศนาภาพวาดยังคงวนเวียนอยู่ในหัว
ยิ่งภาพวาดเป็นภาพของคนตายที่เกิดขึ้นจริง ยิ่งน่ากลัวจนเกินจะเอ่ย
คณาคาดคั้นถามลูกชายของตัวเอง คำตอบที่ได้คือ...คนทำชื่อ ดารันดา
หญิงสาว ‘ถูกใครสักคนฆ่า’ แล้วแขวนศพไว้ที่หมู่บ้านร้างเก้าหลังเพื่ออำพรางคดี
คณาไม่เข้าใจ เหตุใดดารันดาจึงใช้ลูกของเธอเป็นสื่อในการหาตัวฆาตกร
ยิ่งเกิดภาพวาดมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งมีคนตายมากขึ้นเท่านั้น
ทางเดียวที่จะหยุดทุกอย่าง คือการหาตัวคนที่สร้างเรื่องเลวร้ายขึ้นมา
แต่แน่ใจหรือว่า นั่นคือสิ่งที่ดารันดากำลังต้องการ ?
อย่าไว้ใจคนที่เคยมองผ่าน...
เพราะบางครั้ง ‘สันดาน’ มันซ่อนไว้เนิ่นนานกว่าดวงตาจะมองเห็น!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
หนึ่ง...สอง...สาม...ใครใจทรามสกปรก
สี่...ห้า...หก...ใครโกหกโดนควักไส้
ไอแอมซอรี่...ใครไม่ดีก็ต้องตาย
ไอเซย์กู๊ดบาย...ใครทำร้ายตายไม่ดี!