ฉันตื่นขึ้นมา กลายเป็นสะใภ้ชาวนา (จบ)

คำโปรย

เมื่อคืนเธอหลับดึกมาก แล้วเธอฝันว่านอนที่กระท่อมรายล้อมไปด้วยอากาศบริสุทธิ์ พอเธอลุกขึ้นมานั่ง มองออกไปทางหน้าต่างเห็นทุ่งนาเหลืองอร่าม จากนั้นก็สูดหายใจเข้าเต็มปอด “อ่า เป็นความฝันที่ดีจริงๆ” จากนั้นเธอบิดตัวซ้ายขวา แล้วประตูเปิดเข้า ขุ่นพระ ผู้ชายนุ่งผ้าข้าวม้าเดินตรงมา รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเข้ม กล้ามเป็นมัดๆ เหมือนเขาจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ที่ไรผมยังมีหยดน้ำเกาะอยู่ เขากำลังเดินมาที่เธอ เธอกลืนน้ำลาย อือ ช่างเป็นความฝันที่ดีจริงๆ “โอ้ยย” อยู่ๆผ้าข้าวม้าผืนนั้นโยนใส่หน้า ทำให้เธอรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นความจริง

“อยากแต่งงานมากไม่ใช่เหรอ มาซิ ลุกขึ้นมาแต่งตัวให้ผัวเธอ” เกวลินพยายามตั้งสติ และก้มหน้าลง เพราะคนตรงหน้ายังไม่เคลื่อนไหวและยังไม่ใส่อะไร เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เมื่อคืนเธอนอนที่ห้องตัวเองไม่ใช่หรือ ไม่นานคนตรงหน้าเริ่มเคลื่อนไหว ที่แท้เขาใส่กางเกงเรียบร้อยแล้ว “โอ้ยยย” อยู่ๆ เขาจับคางเธอให้เงยหน้ามองเขา “น้อยใจเหรอ ที่เมื่อคืนไม่ได้เข้าหอ คืนนี้ฉันจะชดเชยให้ เตรียมตัวให้ดี” จากนั้นเขาสะบัดมือออก คว้าเสื้อยืดสีขาวเดินออกจากกระท่อมไป

“นี่กูทำอะไรลงไปวะ แล้วทำไมต้องรู้ผิด เมื่อสบตากับเธอ” ตอนแรกเขาตั้งใจว่าจะแกล้งเธอให้เสียน้ำตา ให้สมกับที่ทำให้เขาไม่ได้แต่งงานกับคนที่เขารัก แต่พอเห็นสายตาที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ก็ทำไม่ลง