เจ้าสาวกะทันหัน

ชลุตาไม่คิดมีครอบครัว
เพราะคิดว่า ผู้หญิงอย่างเธอคงไม่มีใครเอา
ชอบดื่ม ชอบเที่ยว ความเป็นกุลสตรีไม่มีสักนิด
แต่เธอคิดผิด...
...
“เดี๋ยวนะ คุณใจเย็นๆ นะ” บอกเขาแต่ตัวเองใจไม่อยู่กับตัว “ใจเย็นๆ สูดลมหายใจลึกๆ”
ชลุตาพูดไปก็ทำตามที่ตัวเองพูด
“เราสองคนต้องแก้ไขสถานการณ์ตอนนี้นะ มันเร่งด่วนมาก ใกล้เวลางานเข้าไปทุกทีแล้ว คุณเป็นลูกคงไม่อยากให้พ่อคุณขายหน้า เสียหน้า เสียชื่อเสียงใช่ไหม เพราะเรื่องนี้ทางพ่อคุณผิดเต็มๆ ถ้าเผื่อคุณย่าผมฟ้องร้องขึ้นมามันจะเป็นเรื่องใหญ่โตนะ ทางนี้จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด”
รพีภัทร์พูดมีเหตุผล ชลุตาที่พอตั้งสติได้เริ่มคิดตาม ก่อนมองหน้าเขาอย่างชั่งใจ
“คุณไม่ใช่แฟนพายเหรอ” ข้อนี้แหละที่ชลุตาสงสัย “ไม่ใช่แฟนแล้วแต่งงานกันได้ไง”
“สรุปง่ายๆ คือ แต่งงานเพราะความเห็นชอบของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ผมกับพายไม่ได้รักกัน พายคงไม่กล้าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้ หรืออาจอยากบอกแต่ไม่มีจังหวะ จนกระทั่งถึงวันแต่งพายรับไม่ได้ที่ต้องแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก พายเลยทิ้งงานแต่งไปกับแฟน”
นั่น...ตกใจอีกรอบ
ตกใจที่ว่ายุคนี้ยุคห้าจี เทคโนโลยีล้ำสมัยไปไกลมาก ยังมีการคลุมถุงชนอีกหรือ ตอนนี้ชลุตาหายสงสัยแล้วว่า เหตุใดเจ้าสาวของงานตัดสินใจทำเรื่องน่าอาย
“แต่งปลอมๆ นะ”
“จะแต่งปลอมได้ไงล่ะ งานออกใหญ่โตขนาดนี้ ที่สำคัญมีการจดทะเบียนสมรสด้วย” รพีภัทร์ตอบ “เอาเป็นว่า แต่งๆ ไปก่อนนะ แล้วค่อยคุยกันทีหลัง โอเคไหม”
“ก็ไม่ต้องจดทะเบียนสมรสก็ได้นี่ เวลาเลิกกันจะได้ไม่ยุ่งยาก”
“ต้องจด เพราะติดต่อเจ้าหน้าที่ไว้แล้ว ถ้าไม่จดเสียฤกษ์ยามน่ะสิ คุณย่าไม่ยอมหรอก” เขาหาข้ออ้าง “เอาน่า ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เราต้องช่วยกันแก้ไขเรื่องนี้ด้วยกันนะ”
“แม่รู้ แม่ด่าเปิงแน่” ชลุตากังวลเรื่องนี้มาก
“จบพิธีตอนเช้า ผมไปคุยกับแม่คุณเอง ตอนนี้เราต้องแต่งงานกันก่อน” รพีภัทร์คิดว่า ตนสามารถคุยให้มารดาชลุตาเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้ “แต่งงานกับผมนะมะลิ นะนะ แต่งงานกันนะ”
รพีภัทร์เข้าโหมดอ้อน น้ำเสียงเว้าวอน สายตาร้องขอ แล้วยังยิ้มหล่อสะเทือนตับไตไส้พุงชลุตาที่ใจอ่อนยวบ อีกทั้งคำพูดขอแต่งงานของเขาก็เธอรู้สึกได้ถึงความจริงใจ มากจากใจอย่างแท้จริง
“แต่งก็แต่ง”
จะว่าไปที่ตกปากรับคำแต่งงานไม่ใช่เพราะเหตุผลอยากช่วยชำนาญและญาติของรพีภัทร์ เธอใช้หัวใจในการตัดสินใจด้วย อย่างน้อยเธอได้ใกล้ชิดรักแรกของตน แม้จะเป็นการแต่งงานจอมปลอมก็เถอะ
ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิด...แต่ตัดสินใจไปแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด