เสียงเพรียกในเงาจันทร์

"นี้....พี่หยกเริ่มไม่มีสติแล้วนะคะ”
“พี่....เมารักเท่านั้นเอง”

เพียงเพรียกหา คำ...รัก ในคืนที่มืดมิดยังมีแสงนวลของดวงจันทร์
เป็นสะพานเชื่อมกายระหว่างสองเรา
เธอ...เจ้าของเสียงครวญครางหวานซึ้งที่กระซิบพร่ำร่ำรักในห้วงเวลาที่เป็นดั่งฝันหวาน
เธอ...เจ้าของเรื่องราวน่าตื่นเต้น ยังคงนอนหลับใหล...............
เธอ...เจ้าของเสียงนุ่มนวลเพ้อบอกรักกันให้เธอได้ยิน.................
เธอ...เจ้าของเรียวแขนที่โอบรัดร่างกายเธอแนบแน่น จนทำให้ไม่กล้ากระดิกตัว แม้จะเมื่อยขบร่างกายมากเหลือเกิน
เธอ...เจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นที่เธอรู้สึกว่าช่างคุ้นเคยเหลือเกิน