ไฟปรารถนาอาญาแค้น

“กันธิชาวางมีดลงเดี๋ยวนี้”
“ห้ามทำไม สมใจคุณแล้วนี่ อยากเห็นฉันทุกข์ทรมานตกต่ำที่สุดไม่ใช่เหรอ” กันธิชาชูข้อมือพร้อมกับมีดแกะสลักผลไม้ขึ้นมา
“ฉันไม่ต้องการมันแล้ว ได้โปรดเถอะวางมีดลงซะ” ปรเมศวร์เดินเข้ามาหาช้าๆ แต่กันธิชากลับส่ายหน้าแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มทั้งน้ำตา

+++++++++++++

“มาทำไมอีก หรือจะมาเพื่อเยาะเย้ย เชิญหัวเราะให้สาแก่ใจเลย คุณทำสำเร็จแล้วนี่”
“ทำไมยังไม่ทำแผลอีก” ชายหนุ่มไม่สนใจคำพูดประชดประชันแต่เลือกที่จะเอื้อมมือไปแตะแผลที่หน้าผากของอีกฝ่าย ซึ่งหญิงสาวถอยฉากออกมาทันที ทำให้ปรเมศวร์มีโอกาสแทรกตัวเข้ามายืนในห้อง
“ช่างมัน ปล่อยมันไว้แบบนี้แหละ ไว้คอยย้ำเตือนว่าเป็นวันที่ฉันต้องเจ็บปวดกับการกระทำของเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด”
ยามเอ่ยถึงเขมจิราก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่จนไหล่บางสั่นเทิ้ม ปรเมศวร์ทนไม่ไหวตวัดร่างบางมากอดไว้ กันธิชาพยายามขัดขืนแต่สู้แรงคนตัวโตไม่ได้จึงซบใบหน้าลงกับอกแกร่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างยอมแพ้ ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังบางไปมาอย่างแผ่วเบาเพื่อปลุกปลอบใจ จนกระทั่งเสียงร่ำไห้ของหญิงสาวสงบลงพร้อมกับดันร่างของตนออกจากอ้อมแขนของชายหนุ่ม
“ปล่อย” กันธิชาสั่งด้วยเสียงแหบแห้งเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
“ไม่! กว่าจะเข้าถึงตัวเธอได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยรู้ไหม” ใบหน้าคมโน้มกระซิบข้างใบหู ก่อนพรมจูบซับน้ำตาไปทั่วใบหน้าอย่างอ่อนโยน จวบจนมาหยุดตรงริมฝีปากนุ่มหญิงสาวจึงรีบเบือนหน้าหนีหลบริมฝีปากร้อนทันที
“อย่าทำแบบนี้กับฉันอีกคุณปรเมศวร์”
“ทำไม ผัวจะจูบเมียบ้างไม่ได้หรือไง” ชายหนุ่มตีรวนฉวยโอกาสกับคนตัวเล็กในอ้อมแขนด้วยความคิดถึง อยู่ใกล้ๆ เห็นหน้ากัน แต่ไม่อาจจะเอื้อมดึงมากอดได้
+++++++++++++


ปล...อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ