ยักษ์ปากเหลี่ยม

งานหนักไม่เคยทำลายคน แต่มันชดเชยโดยเฉพาะคนที่เป็นนักเขียน
ดังนั้นด้วยสายตาของเสมียน 800 บาท ด้วยการสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ ไกลจากห้องประชุมคณะกรรมการบริษัท ผมก็ได้จำเกร็ดแปลกๆ เอามาเขียนขาย
ผมอยู่ทีวีช่อง 4 บางขุนพรหมตั้งแต่ 2498 ถึง 2512 โดยเจ้านายแถมงานให้ทำนิตยสารรายเดือน ‘ไทยโทรทัศน์’ แทนท่าน บ.ก. คนเก่า คุณจำนง กุมาลย์วิสัย ซึ่งไปศึกษาและดูงานการประชาสัมพันธ์
การเป็นบ.ก. ทำให้ผมได้พบและคบนักเขียนเพิ่มขึ้นมาจากการเป็นคนเขียนบททีวี ที่ได้พบแต่นักวิชาการและดาราอาชีพ เรื่องราวแปลกๆ น่าหัวเราะน่าร้องไห้ไว้ 14 ปี

ผมจึงเลือกชื่อ ‘ยักษ์ปากเหลี่ยม’ เพราะมันมีทั้งกังวานของโขนละคร การเกิดการดับ
ไอ้ยักษ์ปากเหลี่ยมมันขี้เล่นและโหดปานใด เชิญพลิกอ่านเถิดครับ