Beloved ของรัก

“แม่มีอะไรรึเปล่าคะ”
“หนูเคยสงสัยมั้ยว่าทำไมแม่ถึงให้หนูสวมแหวนวงนั้นไว้ตลอดไม่ให้ถอดน่ะลูก”
“เคยค่ะ แต่หนูคิดว่ามันเป็นแหวนของแม่เลยไม่ได้ถามอะไร แล้วแหวนวงนี้ไม่ใช่ของแม่เหรอคะ”
ฉันตอบแม่พลางก้มลงมองแหวนเงินวงหนึ่งที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง ฉันได้แหวนวงนี้มาจากแม่ตอนวันเกิดครบรอบสิบห้าปีของฉัน พร้อมกับกำชับให้ฉันดูแลรักษาแหวนวงนี้ให้ดี และห้ามถอดออกเด็ดขาด ตอนแรกฉันก็สงสัยว่าทำไมแม่ถึงให้ความสำคัญกับแหวนวงนี้ แต่สุดท้ายฉันก็ให้เหตุผลกับตัวเองว่าแหวนวงนี้คงเป็นแหวนที่แม่ชอบและคงสำคัญกับแม่มาก จึงยกให้เป็นของขวัญวันเกิดฉัน หลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้สงสัยอะไรอีกเลย
“มันไม่ใช่แหวนของแม่หรอกจ้ะ”
“แล้วเป็นแหวนของใครคะ”
“อีกไม่นานหนูจะรู้เอง เขากำลังรอหนูอยู่”
คำตอบของแม่เหมือนเป็นปริศนาที่ปิดบังฉันอยู่และรอวันเปิดเผยในเวลาที่กำหนดไว้ แล้วเมื่อไหร่บุคคลในปริศนานี้จะเปิดเผยตัวตน เขาเป็นใคร ทำไมแววตาเปื้อนยิ้มของแม่ถึงดูชื่นชมในตัวเขา...

Typhoon Talk
[ฝุ่น พรุ่งนี้น้องจะไปมหาลัยแล้วนะ]
“ครับ ผมรู้แล้ว”
เสียงปลายสายที่ย้ำเตือนเรื่องสำคัญกับผมแทบทุกวันในช่วงหลายวันที่ผ่านมา บ่งบอกถึงความตื่นเต้นของการปรากฏตัวของผู้หญิงของผมยิ่งกว่าผมซะอีก แน่นอนว่าผมไม่มีวันลืมวันที่ผมรอคอยได้แน่ๆ ในแต่ละวันที่ผมต้องทนรอให้เวลาผ่านไปช้าๆอย่างอดทน ทำได้เพียงนั่งมองแหวนเงินวงหนึ่งซึ่งอยู่กับนิ้วนางข้างซ้ายของผมมานานหลายปีแล้ว ตั้งแต่ผู้หญิงของผมลืมตาดูโลกแหวนวงนี้ก็อยู่กับผมมาตลอด
พรุ่งนี้เราจะได้เจอกันแล้วนะหนู หลังจากนี้เราจะไม่ห่างกันอีก...