ไม่มีวันไหนที่ไม่รักเธอ

รู้จักกันมาแสนนานอยู่ร่วมบ้านมานานปี
ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่วันไหนที่เปลี่ยนใจจาก 'พี่' ไปเป็นอื่น
แต่ยืนยันได้ว่า ไม่มีวันไหนที่ไม่รักเธอ

นักอ่านบางท่านที่เอ็นดูน้องวีวี่กับพี่ตี้ จากพอใจที่มีเธอ และอยากรู้เรื่องราวของวัยรุ่นสองคนนั้น สติมาจัดให้ค่ะ
---------------
“เกิดอะไรขึ้น” อติราชยืนกอดอกมองสองหนุ่มด้วยสายตาดุๆ
“ไอ้เชี่ยนี่มัน...มัน...” อันติมะพูดไม่ออก ไม่อยากบอกพ่อเลยว่าเห็นอะไร ไม่อยากให้น้องเสียหาย
เดชาธรหันมามองหน้าพ่อของเพื่อน ยกมือไหว้แล้วเอ่ยด้วยเสียงนอบน้อม “ผมขอโทษครับอาต้น ขอโทษที่ผมเผลอตัวไป ผม...”
เด็กหนุ่มก้มหน้าที่ขึ้นสีเรื่อลงพื้นก่อนตัดสินใจสารภาพ “ผมหอมแก้มน้อง ผมชอบน้องมาก ขอโอกาสให้ผมได้ไหมครับ”
“ห่ะเอ๊ย!” อันติมะสบถลั่น ถลาเข้ามาทำท่าจะชกหน้าเพื่อน
อติราชไวพอตัวและมีแรงไม่น้อยไปกว่าลูกชาย เลยกระชากตัวเขาได้ก่อนทำเพื่อนเจ็บตัว
“ตี้ ใจเย็นหน่อย”
“พ่อมาจับตี้ไว้ทำไม จะให้ตี้เก็บไอ้ลูกหมานี่ไว้ทำซากอะไร มันหอมแก้มน้อง พ่อได้ยินไหม”
“ได้ยินแล้ว” คุณพ่อยังหนุ่มเอ่ยรับ ค่อยๆ ปล่อยลูกชายที่ยังฮึดฮัดออกช้าๆ แล้วหันไปหาเพื่อนลูก “เดฟรู้ใช่ไหมว่าทำไม่ถูก”
“ครับอาต้น ผมขอโทษ แต่ผมจริงใจกับน้องนะครับ”
“มึงแม่งไอ้เฒ่าหัวงู น้องยังเด็กอยู่เลย มึงทำแบบนี้ได้ยังไง” อันติมะยังพลุ่งพล่าน

------------
บอกก่อนว่า เรื่องรักนี้มีวัยรุ่น
เป็นวัยรุ่นที่เขียนมาจากต้นแบบจริงๆ ที่ได้ใกล้ชิดมา แต่อาจจะเป็นวัยรุ่นที่ดูแตกต่างจากนิยายเรื่องอื่นๆ
หวังว่านักอ่านจะชอบนะคะ