สายใยรัก พันธะสวาท

คำโปรย...

“ผมอยู่ตรงนี้...ผมอยู่ตรงนี้นะภาดา”
แม้ตาจะปิด แต่หล่อนก็รับรู้เสียงของธัญกรณ์ ชายหนุ่มที่เจอกันครั้งแรกที่ซ่องเจ๊ยงค์ คนที่หล่อนพยายามทุกอย่างที่จะอยู่ใกล้ๆ เขา จนก่อกำเนินสายธาราในครรภ์ ผูกใจคนสองคนโยงเอาไว้
“ฉันปวดเหลือเกินค่ะ ไม่รู้เมื่อไหร่จะหาย” เสียงนั้นช่างแหบและอ่อนล้า เขาจึงใช้ทิชชู่ช่วยซับเหงื่อและน้ำตา หากเพียงว่า...
หากเพียงว่าช่วยบรรเทาความเจ็บปวดให้ได้ เขาก็จะทำ!

เขาคือหนุ่มนักเดินป่าที่รักสันโดษ ส่วนเธอก็คอยทำตัวเป็นเงาที่น่ารำคาญของเขา ทำให้เมื่อก่อกำเนิดก้อนเนื้อในครรภ์ ภาดาจึงสงสัยว่า
มันคือ ‘สายใยรัก หรือ แค่พันธะสวาท’ กันแน่

คำโปรยเพิ่มเติม...

ภาดา...” เขาร้องเรียกเสียงอ้อนวอน “ได้โปรด”
หัวสมองของภาดาล่องลอย หล่อนจับยัดเข้าถ้ำ ก่อนจะค่อยๆ โยกตามจังหวะเบาๆ แต่พอสบตาเขา มันเสียวสะท้านแทบอยากกรีดร้อง
พลั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อ้ะ ๆ อ๊า อึก โอ้ว”
“ภาดา เธอเก่งเหลือเกิน อ้ะ! โยกแรงๆ สิ” เขาสั่ง แถมมือไม้ก็จับเต้ามาคลึงเล่น ความร้อนของฝ่ามือทำให้หล่อนแหงนคอสูดปากและครางเสียงหลง
“อร๊า...ฉันเสียวเหลือเกิน”
หล่อนเอามือมาแหย่นิ้วใส่ปากตัวเอง พร้อมขย่มอย่างเร็วๆ จนได้ยินเป็นเสียงตั่บๆๆๆ ท้องไส้เขาปั่นป่วนไปหมดแล้ว