รอยลวงบ่วงมาร

ขึ้นไปนอนบนเตียง”
ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเหี้ยมแววตาดุราวกับเสือทำให้รินลดาหมดแรงที่จะอธิบายเหตุผลออกมา เธอยอมขึ้นไปนอนบนเตียงตามที่เขาต้องการอย่างว่าง่าย มือบางถอดชุดที่ตัวเองใส่ออกจากตัวโยนลงพื้น หยาดน้ำตาจำนวนมากยังคงเอ่อทะลักออกมาจากดวงตาราวกับเขื่อนแตก ไร้คำพูดออกมาจากปากแต่แววตานั้นกลับแสดงความรู้สึกเจ็บเสียใจออกมาชัดเจน
“ต่อจากนี้ถ้าคุณจะไปไหนต้องรายงานผมให้รู้ก่อน”
อภิชาก้าวขึ้นเตียงคร่อมหญิงสาวเอาไว้ สายตาเศร้าเคล้าน้ำตาของคนใต้ร่างทำให้หัวใจของเขากำลังปั่นป่วน ใบหน้าคมเริ่มอ่อนแสงลงอย่างหักห้ามความรู้สึกไม่ได้ รินลดาเบือนหน้าหนีแววตาคู่คมที่เริ่มฉายความอบอุ่นออกมา มันไม่มีอะไรให้เธอมองผู้ชายคนนี้ดีอีกต่อไป ที่เขาทำมาทั้งหมดก็เพราะต้องการเอาทุกอย่างคืนเท่านั้น
“ผมไม่ชอบเวลาคุณอยู่กับผู้ชายคนอื่น คุณมีหน้าที่เป็นนางบำเรอผมคนเดียวเท่านั้น”
“ค่ะ”
“อย่าร้องไห้ผมไม่ชอบ”

++++++++++

“คุณชลมีอะไรคะ”
“คุณกินยาคุมไหม เพราะทุกครั้งผมไม่ได้ป้องกัน” อภิชาถามเสียงเครียด
“กินค่ะ” รินลดาทำหน้าเศร้าเรื่องนี้เองเหรอที่เขาต้องการถาม
“ดี อย่าจับผมด้วยการปล่อยให้ท้องเด็ดขาด อีกไม่นานพ่อของคุณก็นำสิ่งที่ผมต้องการมาแลกตัวของคุณ”
“ค่ะ”
หยาดน้ำตาไหลออกมาเป็นสายจะมีวันไหนบ้างที่เธอจะไม่ร้องไห้ สายตาของเขา คำพูดของเขานั้น เหมือนมีดแหลมคมที่คอยทิ่มแทงหัวใจของเธอจนเป็นแผลยากที่กลับมาเหมือนเดิมได้ อภิชาทำกับเธอเหมือนเธอไม่มีหัวใจเขาคิดได้ยังไงว่าเธอจะจับเขาด้วยการปล่อยให้ตัวเองท้อง

++++++++++

เนื้อหาอาจไม่ตรงตามที่อัปลงในเว็บนิยาย เพราะเป็นฉบับรีไรท์ ขอฝากนิยายเรื่อง รอยลวงบ่วงมาร ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ