ห่วง...บำเรอ

เธอพาตัวเองไปเร่ขายสาวและได้เขาเป็นลูกค้าคนแรก ด้วยความที่เขาติดใจจึงซื้อตัวเธอเป็นนางบำเรอผูกขาด พอนานวันเธอก็เผลอใจไปรักเขา พร้อมกับที่เขาพบหญิงสาวในแบบที่เขาต้องการและเลือกมาเป็นภรรยาซึ่งไม่ใช่เธอ!!

"เมท้องค่ะ!"
"ฮะ! เธอว่าอะไรนะ!"
"เมท้องค่ะคุณสิงห์"
เธอย้ำคำตอบให้เขาได้ยินชัดๆ เหมราชถึงกับตะลึงงันเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขามองเธอด้วยความตกใจและคาดไม่ถึง ก่อนที่แววตาคมจะแปรเปลี่ยนเป็นไฟโทสะเพราะความโกรธจัด
"แพศยา!! ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะใช้วิธีที่น่ารังเกียจแบบนี้!"
ชายหนุ่มก่นด่าโดยไม่สนใจว่าคำพูดของเขาจะสร้างบาดแผลให้กับเธอ เมริสากลืนก้อนความขมขื่นลงคอแล้วเอ่ยถามเสียงสั่น
"หมายความว่ายังไงคะ"
"หมายความว่าฉันบอกแต่แรกแล้วว่าไม่ต้องการเด็ก แล้วเธอก็กินยาคุมมาตลอดทำไมถึงท้องได้!"
"ตอนที่มอสเสียเมลืมกินยาอยู่หลายวัน เมคิดว่า..."
"พอเลย! เธอมันรอบจัดกว่าที่ฉันคิดมากนักเมริสา!"
"ค่ะ เรื่องนี้เมผิดเอง และที่เมมาบอกคุณก็เพราะคุณมีส่วนทำให้เขาเกิดมาเท่านั้น"
เธอพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นเพราะอยากจะพูดกับเขาให้รู้เรื่อง น้ำตาที่เอ่อไหลถูกมือบางปาดออกครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ไม่มีทีท่าจะแห้งเหือด
"แต่ฉันไม่ต้องการมัน! ฉันไม่ได้อยากให้มันเกิด!"
"แล้วคุณจะเอายังไงคะ"
เมริสาล้วงมือลงไปในกระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมากดโดยไม่ให้เขาเห็น ก่อนที่จะเงยหน้าเปื้อนน้ำตามองเขา
"ว่ายังไงคะคุณสิงห์...ในเมื่อคุณไม่ต้องการลูกคุณจะให้เมทำยังไง"
"ฉันกำลังจะหมั้นเม...กำลังจะหมั้นกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างลินิน แต่วิธีสกปรกของเธอมันทำให้ชีวิตฉันมีปัญหา เธอคิดว่าฉันควรทำยังไงกับไอ้เด็กที่เธอคิดจะใช้เป็นเครื่องมือในการจับฉันดีล่ะ ฉันบอกไว้ตรงนี้เลยนะต่อให้เธอท้องเธอก็จะไม่ได้เป็นเมียฉันแน่!"
"ค่ะ เมรู้ดี และเมก็อยากให้คุณเข้าใจซะใหม่นะคะ เมมาบอกคุณก็เพราะอยากรู้ว่าคุณจะทำยังไง ในเมื่อคุณเองก็มีส่วน เมไม่เคยคิดจะใช้ลูกเป็นเครื่องมืออย่างที่คุณว่า"
"ดี! งั้นก็กำจัดมันซะ!"