อาญารักซ่อนใจ

เพราะไม่อยากเสียไร่ เสียโรงงานผลิตเมล็ดกาแฟให้กับกาฝากที่พ่อของตนเอามาเลี้ยงไว้ คริสเตียน จึงยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ตัวเองเกลียดอย่างอุรัสยาตามที่บิดาต้องการ หนึ่งปีที่เขาต้องทนอยู่กับเธอในฐานะสามีภรรยา โดยมีเงื่อนไขว่าเขากับเธอต้องไม่เกินเลยกันฉันสามีภรรยา แต่เขาจะห้ามใจได้อย่างไรในเมื่อเรือนร่างเย้ายวนช่างน่าปรารถนาไปทุกสัดส่วนจนเกินจะห้ามใจ

“ดิ้นทำไมล่ะ อยากมากไม่ใช่หรือไง”
“พี่คริสเตียนปล่อยเอื้อนะ พี่ทำอย่างนี้ไม่ได้”
“ผัวอย่างฉันทำไม่ได้ แต่คนอื่นทำได้งั้นสิ เธอถึงได้เร่ไปหาคนนั้นทีคนนี่ที ผู้หญิงสกปรก น่ารังเกียจ”
คำพูดที่เหมือนปลายมีดแหลมคมที่กรีดลงมากลางใจทำให้อุรัสยาพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดเพื่อผลักไสร่างหนาออกห่าง แต่เขาก็ไม่ผละถอย ไม่ชะงัก ไม่แม้แต่จะสะดุ้งสะเทือน และยิ่งเธอดิ้นรนมากเท่าไรการรุกรานของเขายิ่งหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงที่ขัดขืน
“ถ้าเอื้อมันสกปรก น่ารังเกียจมากนัก พี่ก็อย่ามายุ่งกับเอื้อสิคะ”
“แล้วให้เธอเร่ไปนอนกับผู้ชายคนอื่น ทำให้ชื่อเสียงตระกูลเปรโดสเสื่อมเสียงั้นเหรอ ถ้าอยากมากก็แค่แก้ผ้านอนรอฉันบนเตียง เดี๋ยวฉันจะสนองเธอเอง” เสียงทุ้มกดต่ำกระซิบรอดไรฟัน ทุกถ้อยคำที่เปล่งเสียงออกมาเต็มไปด้วยโทสะ
____________________

* นิยายเรื่องเล่ห์ร้ายร่ายรักเคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์มาก่อน แต่หมดสัญญาผู้เขียนเลยนำมาลงขายเองค่ะ มีการรีไรท์ใหม่แต่เนื้อหาคงเดิม
** รบกวนดาวน์โหลดตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ